Προσπαθώ πραγματικά να βρω τι είναι επίμεμπτο στην πρακτική αυτή, εφόσον βέβαια η "φιλοξενούμενη" είναι πλήρως ενήμερη για το είδος της συναλλαγής. Το στοιχείο της εκμετάλλευσης της αδυναμίας δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα πειστικό. Με την ίδια λογική θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ούτως ή άλλως ανήθικο να ζητάς από κάποιον άφραγκο χρήματα για να του παραχωρήσεις στέγη. Ή λοιπόν το βλέπει κανείς φιλάνθρωπος και παραχωρεί στέγη χωρίς χρήματα, σεξ ή οποιοδήποτε άλλο αντάλλαγμα ή ζητά αντάλλαγμα για τη στέγη που παρέχει, χρηματικό ή άλλο. Εφόσον κάποιος δεν έχει ή -γιατί όχι;- δεν θέλει να ξοδέψει χρήματα, αποδεχόμενος να κάνει περιστασιακό σεξ με τον ιδιοκτήτη, δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα. Το αν αυτή η συμπεριφορά/αποδοχή συνιστά ουσιαστικά εκπόρνευση, ναι, ίσως μπορώ να το δεχτώ αφού εν τέλει, πορνεία είναι η προσφορά του κορμιού μας σε κάποιον με τον οποίο δεν συνδεόμαστε συναισθηματικά, με αντάλλαγμα -που μπορεί να είναι χρήματα, αλλά μπορεί να είναι στέγη, τροφή, ένδυση, θέση εργασίας ή ο,τιδήποτε άλλο. Στο βαθμό που ο εκπορνευόμενος διατηρεί την αυτοδιάθεσή του, δεν μπορώ ειλικρινά να δω κάτι το επίμεμπτο ή, αν προτιμάτε, μπορώ να δω κάτι το επίμεμπτο για τον φιλοξενούμενο ίσως, αλλά πάντως όχι για τον ιδιοκτήτη! Ίσως όμως πάλι να μην τα βλέπω σωστά τα πράγματα, τι να πω...