#2."με ψυχικές νόσους που λόγω έλλειψης χρημάτων αδυνατούν να κατασταλούν" Πηγή: www.lifo.gr.Με πλήγωσε αυτή η φράση,αλλά θα προσπαθήσω,να μην απαντήσω με θυμό.Είναι βία η νόσος,για να την καταστείλουμε;Είναι παραβατικότητα;Εγκληματικότητα;Είναι δουλειά της αστυνομίας πχ,να την ελέγξει;Χρησιμοποιείται και στην ιατρική αυτή η λέξη,αλλά μέσα στο κείμενο σου μου χτύπησε άσχημα.Το προσπερνάω.Ας πούμε,ότι είμαι περίεργη,ιδιότροπη.Δε νομίζω,ότι χρειάζεται τεράστια αντίληψη,για να καταλάβει κάποιος,ότι όσο λιγότερα χρήματα διαθέτουμε,τόσο περιορίζεται η πρόσβαση μας σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.Δεν περισσεύουν για πρόληψη.Μη σου πω,ότι φοβάται ο κόσμος,να πάει στο γιατρό και του γράψει τίποτα εξετάσεις,αναλύσεις,φάρμακα,θεραπείες και προσπαθεί να τα κουτσοπαλέψει όπως όπως,μέχρι να φτάσει στο αμήν.Και στο αμήν πια έχεις να αντιμετωπίσεις μια μεγάλη ουρά αναμονής,αν οι ιδιωτικές υπηρεσίες είναι απαγορευτικές για την τσέπη σου.Ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης με ανασφάλιστους,άνεργους,εργαζόμενους στα όρια της δουλείας από άποψη αμοιβών και δικαιωμάτων,με περικοπές στη δημόσια υγεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες,μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού βρίσκεται στο έλεος της τύχης του.Αν μιλήσουμε συγκεκριμένα και για την ψυχική υγεία,που πάντα φέρει το ταμπού της τρέλας,την ντροπή,το φόβο με αρνητικές συνέπειες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση προβλημάτων,τα οποία σχετίζονται με αυτή,άστα να πάνε.Ένας από τους ανθρώπους,που βλέπεις και είναι παραμελημένοι,σου βρωμάνε,τους φοβάσαι λόγω της συμπεριφοράς τους-δε σε αδικώ,γιατί αυτή είναι εικόνα τους και δεν υπάρχει λόγος να την ωραιοποιούμε-θα μπορούσε να είναι ο αδερφός μου.Δεν είναι,γιατί πέρα από την αγάπη μας για εκείνον,πέρα από τη θέληση μας να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση χωρίς προκαταλείψεις,υπήρχε η δυνατότητα να στηρίξουμε την προσπάθεια του και οικονομικά.Ο πατέρας μου άφησε τη δουλειά του για αρκετό διάστημα πριν και μετά τη νοσηλεία του,ώστε να να είναι αποκλειστικά δίπλα του.Αν η μητέρα μου δεν είχε ένα σταθερό εισόδημα ικανό να καλύψει τις ανάγκες και μάλιστα αυξημένες λόγω των συνθηκών,δε θα μπορούσε να το κάνει.Αν τώρα,που είναι σε μια πολύ καλή φάση,έπρεπε να ζήσει μόνο με τα χρήματα της σύνταξης του,πάλι δε θα τα κατάφερνε.Ένας άνθρωπος,που είναι ασθενής,δεν μπορεί να ζοριστεί όσο οι υπόλοιποι.Δε γίνεται να κάνει σκόντο στη σωστή διατροφή,δεν μπορεί να στρεσάρεται επιπλέον λόγω έλλειψης θέρμανσης πχ,δεν μπορεί να του λείψει ακόμα κι η διασκέδαση.Είναι φάρμακο για εκείνον.Όσο και να κουμπώνεσαι χάπια,να πηγαίνεις σε ψυχολόγο,σε ψυχίατρο,το περιβάλλον,οι συνθήκες ζωής έχουν σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία.Και πρέπει να είναι καλές οι συνθήκες και για εκείνους,που φροντίζουν τον ασθενή.Αλλιώς δεν έχεις τη δύναμη να αντέξεις,να σταθείς.Ένας απ'τους μεγαλύτερους φόβους στη ζωή μου είναι,αν θα καταφέρω στο μέλλον να τον υποστηρίξω,όπως πρέπει.Ξέρω,ότι χρειάζονται χρήματα για αυτό και ίσως να μην τα έχω.Αυτή είναι η πραγματικότητα.Ακόμα κι αν πας κάπου,που δε θα βλέπεις αυτή την όψη της,ακόμα εκεί θα βρίσκεται.
