Προσοχή όμως. Ακόμα κι οι τρελλαμένοι με τα αφρομωρά (όχι εσύ) μπορεί να εμφανίσουν έμμεσα συμπτώματα που δεν κατανοούν ότι είναι ρατσισμός. Παράδειγμα στο λεωφορείο της γραμμής σε μέσοαστικό (#νοτένιμόρ) προάστειο των Αθηνών. Aνεβαίνει υπερμαύρη καρακαλλόνα (χαλαρά Alec Wek πρόσωπο κι εξίσου μαύρη επιδερμίδα) με θείο νήπιο αντιστοίχου αισθητικής. Πέφτουν πάνω στο παιδάκι προχω γιαγιάδες και παπούδες και σκίζονται να του κάνουν χώρο και να του χαμογελάνε.(Ήταν το σκασμένο τρισχαριτωμένο. Ιδού κύριοι πώς η ομορφιά είναι αξία). Σε κάποια φάση ρωτάνε από πού και πώς κι επί ταυτά και εξηγεί η γυναίκα σε καλά με αξάν ελληνικά ότι είναι από τις Γαλλικές Αντίλες originally -που θα'λεγε κι η χθεσινή- και αρχίζουν μπίρι μπίρι τα συμπαθή γερόντια ότι "οι Γάλλοι σας συμπαθούν εσάς". (εννοεί τους έγχρωμους-μαύρους συνανθρώπους μας). Κάτι μου χτύπησε άσχημα. Πήγα κάτι να πω. Τελικά δεν το είπα. Δεν το είχαν καταλάβει ότι το είπαν. Κατεβαίνοντας σκεφτόμουν πόσο το να "ομαδοποιείς" όλους τους ανθρώπους που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό είναι τελικά μια μορφή ρατσισμού..."όταν τρως παστουρμάδες ή διάφορα βαριά καρυκευμένα"Τρώνε οι έγχρωμοι παστουρμάδες; Νομίζω είναι συνταγή ξεκάθαρα μεσανατολίτικη (και το χαρακτηριστικό άρωμα είναι από το τσουένι κι όχι το ίδιο το κρέας). Είναι αλήθεια ότι δεν φεύγει με τίποτα από το σώμα παρά μετά από πολλές μέρες αποχής. Ωστόσο είναι τόσο χαρακτηριστική η μυρωδιά που είναι αδύνατον να μπερδευτεί με απλυσιά! Τώρα αν πέφτουν πάνω σε μουσουλμάνους και δεν ξέρουν πώς μυρίζει ο παστουρμάς...ε ας φάνε καμμιά φορά (έχει κάτι παστουρμαλί μπακαλικάκια deli στον Πειραιά μπουκιά και συγχώριο!) να δούν να τους φύγει ο βήχας. Ήμαρτον δηλαδή που έχουμε δαιμονοποιήσει και τις ανθρώπινες μυρωδιές.