Άντε πάλι με το "μένος" ειδικά κατά του χριστιανισμού και κατά τα άλλα πολιτική ορθότητα και αποδοχή στον ισλαμισμό και τη μπούρκα που έχουν γίνει "ιν".Και μην αρνείστε τη σύγκριση και το συσχετισμό κύριε Δημοκίδη, γιατί εσείς ο ίδιος προσθεσατε σε παρένθεση τη συγκεκριμένη πίστη στο ερώτημα του γκάλοπ και όχι κάποια άλλη. (Τυχαία ή όχι, δεν το γνωρίζω, αλλά είναι γεγονός).Η απλή ύπαρξη μιας εικόνας ή ενός σταυρού στο χώρο, ή ενός αγαλματιδίου του Βούδα ή της θεάς Κάλι, δεν "επιβάλλει" όπως αναφέρεται εδώ σε κανέναν να τα "λατρέψει" ή να ασπαστεί την πίστη που αντικατοπτρίζουν. Αντιθέτως, αν μιλάμε για επιβολή και εξαναγκασμό, ή θεοκρατικά κράτη και συστήματα, η μπούρκα, το χιτζάμπ, η τακτική προσευχή και η συγκεκριμένη αντιμετώπιση της γυναίκας, όπως και η ανώτερη θέση του άνδρα, διδάσκονται συστηματικά και επιβάλλονται στο μουσουλμανικό κόσμο.Στις χριστιανικές κοινότητες, μπορεί να βγει ο οποισδήποτε αυστηρός, στενόμυαλος ή γελοίος τραγόπαπας, να αραδιάσει συντηρητικές αρλούμπες στο όνομα ενός δικού του εκδικητικού Θεού ή "ηθικής" ή να "αφορίσει" κοινωνικές ομάδες και συμπεριφορές και ο καθείς είναι ελέυθερος να τον κράξει και να τον απορρίψει όπως του πρέπει. Είναι όλοι ελεύθεροι να "διδάσκονται" μεν τα θρησκευτικά και να βλέπουν εικόνες, αλλά να μην πιστεύουν σε αυτό το σύστημα θρησκείας, να επιλέξουν άλλο, ή να γίνουν άθεοι.Όσο για το επιχείρημα της αναγνώστριας Katerina πιο πάνω, είναι παράλογο να λες ότι δεν είναι γραφείο "του". Βεβαίως, ο χώρος ανήκει στο δημόσιο και είναι δημόσιος και σε καμία περίπτωση δε θα είχε δικαίωμα ο υπάλληλος να βάψει τους τοίχους ροζ π.χ, ή να βάλει ταπετσαρία και κουρτινάκια, αλλά 2-3 προσωπικά αντικείμενα σαφώς και δικαιούται να έχει στο χώρο εργασίας "του". Εδώ οι φυλακισμένοι κολλάνε αφίσες στο κελί τους... Μου κάνει δε μεγάλη εντύπωση που δεν ασχολείται κανείς με το αν αληθεύουν οι κατηγορίες για τις ενέργειες που φέρεται να έπραξε η κυρία Γιαννακοπόυλου και με το πόσο εξοργιστικά αδιάκριτες, βίαιες και προσβλητικές ήταν (εφόσον αληθεύουν) προς τους εργαζόμενους σε πρακτικό και ψυχολογικό επίπεδο. Αλλά όχι, πηδήξαμε πέντε δρασκελιές μπροστά, να ρίξουμε το θέμα στην ίδια τη θρησκεία και στο κατά πόσον έχουν το δικαίωμα οι πιστοί να (εκ)δηλώνουν την πίστη τους. Δηλαδή, αν αληθεύουν κιόλας οι κατηγορίες, οι παρόντες υπάλληλοι και η απούσα εργαζόμενη φάγανε και το ψυχολογικό σοκ, φταίνε κι από πάνω. Εμ μας χρωστούσανε, εμ μας πήραν και το βόδι...