Νομίζω πως παρεξήγησες την έννοια της "διακαιολόγησης". Δεν εννοούσα ότι η τσαχπίνα πεθερά πρέπει να πάρει την άδεια της νύφης της για να κάνει τη ζωή της, ούτε ότι θα πρέπει να ζητήσει άφεση αμαρτιών.Προσωπικά, όταν νιώσω ότι ενα άτομο του περιβάλλοντός μου με έχει στενοχωρήσει/προσβάλλει/πληγώσει...προσπαθώ να καταλάβω τι τον ώθησε στο να κάνει την πράξη αυτή.Να το δω απο τη δική του μεριά, όσο μπορώ .Προσπαθώ να το δικαιολογήσω στον εαυτό μου και μόνο.Δεν το κάνω για να δώσω άφεση αμαρτιών, που προφανώς και δε μου ζητείται. Αλλά με αυτο τον τρόπο ηρεμώ. Μπαίνουν τα πράγματα σε μια λογική σειρά στο μυαλό μου και δεν αφήνω το θυμικό να με παρασύρει. Το ίδιο πρότεινα και στη Μαρθα.(By the way στο κείμενο δε φαίνεται ότι το "χαζή" είναι λόγος του συζύγου και μόνο. Φαίνεται ότι πατέρας και γιος έχουν κοινή γραμμή στο θέμα "χαζομάρα".Η γυναίκα βλέπω έχει ζήσει ζωή χαρισάμενη...πφφφφ...τραγικό )