#6 Θα συμφωνήσω με όλους όσοι είπαν ότι γράφεις πολύ γλαφυρά και όμορφα! Πέρα από αυτό, όμως, με εκνευρίζει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα: εσύ ναι μεν δεν θέλεις να ζορίζεσαι, αλλά αφήνεις άλλους να ζοριστούν για εσένα, για δικό σου όφελος. Οι γονείς σου, συμφοιτητές σου, οι συνάδελφοί σου... πάντα υπάρχει κάποιος που θα βγάλει το φίδι απ'την τρύπα, έτσι δεν είναι;Εκτιμώ αφάνταστα τον τεμπέλη που θα πει ότι αρκείται στα λίγα, γιατί προτιμά να'ναι χαλαρός απ'το να κοπιάζει. Σε αυτόν βγάζω το καπέλο. Τον τεμπέλη όμως που είναι και ανέντιμος (βλέπε ρουσφέτι κλπ), sorry, αλλά δεν θα τον δικαιολογήσω. Δεν είναι θέμα τεμπελιάς αυτό που περιγράφεις, κατά την ταπεινή μου άποψη. Είναι θέμα νοοτροπίας.Υγ. Υπάρχουν ερασιτέχνες δρομείς που δεν πάνε σε δρομικούς αγώνες. Και λένε ξεκάθαρα ότι βαριούνται και προτιμούν να τρέχουν για την πάρτη τους. Υπάρχουν όμως και άλλοι που, ενώ δεν θέλουν να κοπιάσουν, πάνε και στην διαδρομή "κλέβουν" όπου και όπως μπορούν, για να βγουν μπροστά. Θα το λέγαμε "τεμπελιά" κι αυτό;