ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

#2 Ήδη συνειδητοποιείς μια χαρά πόσο οι επιλογές μας είναι δύσκολο να διαχωριστούν από τις κοινωνικές μας επιρροές. Η επιλογή ενός ρούχου δε μπορεί καν να υπάρξει εκ του μηδενός - εξ ορισμού, αν επιλέγεις ρούχα (και μακιγιάζ και χτένισμα κλπ.) το κάνεις σε κάποιο κοινωνικό πλαίσιο. Ακόμη κι αν δεις κάτι και πεις "αυτό το φόρεμα μου αρέσει, όχι για να προσελκύσω το Γιώργο ή να με θαυμάσει η Κάτια, το κοιτάω και με τραβάει", κι αυτό σε κάποιο κοινωνικό πλαίσιο το κάνεις (εσύ και όλοι μας). Το ότι χρειαζόμαστε καν ρούχα είναι ανάγκη που προέρχεται από τις κοινωνικές σχέσεις. Αν ο καθένας μας ζούσε σαν ερημίτης (κυρίως δε αν είχε εξ αρχής μεγαλώσει έτσι) δεν θα νιώθαμε την ανάγκη για "ρούχα", απλώς για κάλυψη από το κρύο αν και όποτε χρειάζεται. Θα είχαμε τίποτα προβιές, κουβέρτες, κάτι τέτοιο. Το ότι θέλουμε καν κάτι που λέγεται "φουστάνι", "παντελόνι" ή "μπλούζα" είναι κοινωνική κατασκευή (την οποία δεν θα συμμεριζόσουν αν πχ. ζούσες σε απομονωμένη φυλή του Αμαζονίου). Άρα μη σκας με τι σκέψη "τι ρούχα θα διάλεγε ο γυμνός από κοινωνικές επιρροές εαυτός μου". Θα παρέμενε γυμνός, ή θα έριχνε πάνω του καμιά προβιά. Προσωπική συμβουλή: Αν δεν υπάρχει κάποια ανάγκη, φόρα ό,τι σε κάνει να νιώθεις άνετα - με όποιο τρόπο. Όχι κάτι που μετράς τα λεπτά μέχρι να πας σπίτι να το πετάξεις από πάνω σου. Τα υπόλοιπα θα τα βρεις στην πορεία.
Σχολιάζει ο/η