#2 αγαπητή φίλη θα μπορούσα την ερώτηση να την είχα γράψει εγώ ένα χρόνο πριν. Βρίσκω την α,μπα λίγο αυστηρή αυτή τη φορά. Σε καταλαβαίνω απολύτως. Αυτά που έχω να σου πω είναι τα εξής. Δες αυτήν την εμπειρία σαν ευκαιρία να γνωρίσεις κόσμο που αλλιώς δε θα γνώριζες. Είναι επώδυνο για μένα να φεύγουν άνθρωποι τους οποίους αγάπησα αλλά αφού μπόρεσα και επιβίωσα μετά από την απώλεια ανθρώπων που ήξερα μια ζωή όλα μπορώ να τα διαχειριστώ. Μη σταματάς την προσπάθεια. Ας κάνεις παρέα και με ανθρώπους που δε σου λένε και τόσα πολλά. Μην ξεχνάς και το εξής. Πως πολλους από τους φίλους που κάναμε στα 15 και τους αγαπούμε και τους λατρεύουμε μπορεί αν τους γνωρίζαμε τώρα να μην μας έλεγαν και πολλά. Είναι η οικειότητα και το γεγονός πως τους γνωρίζουμε καλά αυτό που μας κάνει να τους έχουμε τόσο ψηλά. Άρα, άνοιξε λίγο πιο πολύ το μυαλό σου στο διαφορετικό και προσπάθησε πολύ. Ενάμισης χρόνος δεν είναι μεγάλο διάστημα. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις να βγαίνεις και χωρίς τον άντρα σου. Δε θα είναι πάλι όπως οι παλιοί οι φίλοι αλλά με λίγη καλή τύχη θα γνωρίσεις ανθρώπους που θα σ'αρέσουν. Δώστου λίγο χρόνο και καλή τύχη.
