ο Δανίκας μπορεί να είναι ή να έχει καταλήξει να είναι ένας πικρόχολος άνθρωπος. Το λάθος του είναι ο τρόπος που εκφράζει τη γνώμη του, όχι αυτή καθεαυτή. Από την άλλη δε σημαίνει πως ο Λάνθιμος είναι πραγματικά τόσο καλός, επειδή απλώς τον χλευάζει ο κ. Δανίκας, για τους δικούς του μικροπρεπείς ενδεχομένως λόγους. Όπως δεν αποτελεί θέσφατο η γνώμη του κ. Δανίκα ομως, άλλο τόσο δεν αποτελεί αυτή του κ. Ανδρεαδάκη. Νομίζω πως ο κάθε θεατής έχει το δικαίωμα να βλέπει και να κρίνει ένα έργο τέχνης, χωρίς να μπορεί να του επιβάλει καμία αυθεντία τη γνώμη της. Αλλιώς, ας βλέπουν μόνο οι κριτικοί τις ταινίες. Δηλάδη τί είδους επιχείρημα είναι ότι οι ξένοι κριτικοί το αποθεώνουν, όταν το κοινό γιουχάρει; Οι κριτικοί δεν προωθούν συγκεκριμένες ταινίες; Δεν παίζουν το παιχνίδι του μάρκετινγκ; Δεν είναι δεσμιοι ακόμα και της ίδιας της δικής τους ανάγκης να δείξουν πως υπηρετούν μια ανώτερη κουλτούρα που οι περισσότεροι δεν κατανοούν; Το ενδεχόμενο να το κατανοουμε αλλά να μη μας εκφράζει το αποδέχεται άραγε καποιος;Έχουμε φτάσει στο σημείο να είμαστε καταναλωτές της τέχνης. Κάτι είναι hype, αποτελεί τοτέμ κ πρέπει απαραιτήτως όλοι να το αποδεχόμαστε ως αριστούργημα. Διαφορετικά είμαστε κακοί, κομπλεξικοι κτλ, κτλ. Προσωπικά, με κουράζει απίστευτα το αυτιστικό στυλ του κ. Λανθιμου, το θεωρώ δήθεν κ επίσης νίωθω ότι μεταφέρει το δραματουργικό βάρος από τον ηθοποιό και την υπόθεση, μόνο στο σκηνοθέτη κ τα ¨τεχνασματα¨ του, με αποτέλεσμα για τις ταινίες του περισσότερο να γίνεται σούσουρο γύρω από το όνομα του, παρά για την ουσία της ίδιας της ταινίας. Υπερβολικά στυλιζαρισμένες και ανούσιες.Στο σινεμά, όπως και σε όλα στη ζωή υπάρχουν διαφορετικά γούστα: σε αλλον αρέσει το κορεατικο σινεμά, σε άλλο το σκανδιναβικό, σε άλλον τα χολιγουντιανά blockbuster. Οποιος θα δει την ταινια θα κρίνει. Κ μακάρι κ να είναι καλή, αλλά είναι λίγο κουραστικό να αντιμετωπίζεται σαν την "ιερη αγαλάδα" ο κ. Λάνθιμος.