Το σχόλιό μου είναι αυτό: Εδώ ο κόσμος καίγεται...Η Γιουροβίζιον θα έπρεπε να είναι ΠΟΛΥ χαμηλά στις προτεραιότητές μας ως χώρα. Παλιά η Γιουροβίζιον είχε κάποιο νόημα, γιατί κάθε χώρα παρουσίαζε στις άλλες ένα αντιπροσωπευτικό τραγούδι της μουσικής της κουλτούρας. Μαζεύονταν 20 καλλιτέχνες σε ένα θέατρο και περνούσαμε όλοι ένα ευχάριστο Σαββατόβραδο, ακούγοντας τραγούδια σε γλώσσες που δεν είχαμε ξανακούσει.Σήμερα, η Γιουροβίζιον είναι ένας πολυδάπανος διαγωνισμός τραγουδιών σε κακά αγγλικά, που κοιτάζουν πώς να μοιάσουν με τα άθλια σουηδέζικα ποπ τραγουδάκια που συνήθως κερδίζουν, μπας και μας δώσει κανείς κάνα πόντο. Ή με τα ανυπόφορα κλαμποτράγουδα που ακούν οι μεθυσμένοι Άγγλοι, Γερμανοί και Σκανδιναβοί έφηβοι στα κλαμπ της Ίμπιζα ή της Αγίας Νάπας.Αν αυτό είναι Ευρώπη και ευρωπαϊκός πολιτισμός, συγγνώμη αλλά δεν θέλουμε.