"Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεόκρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ.Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάςκαι χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάςπάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς."Ο καθένας μπορεί να πιστεύει και να ελπίζει σε γνωστούς ή άγνωστους θεούς, η πραγματικότητα όμως λέει ότι οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια κόμματα, οι ίδιοι ολιγάρχες συνεχίζουν να ελέγχουν τα πάντα χωρίς να έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στα προνόμια τους, από την άλλη τα δικαιώματα μας συνεχώς περιορίζονται και οι συνθήκες δουλειάς και ζωής μας συνεχώς επιδεινώνονται... Οπότε εγώ προσωπικά αδυνατώ να αντιληφθώ σε τι ακριβώς ελπίζεις με το ότι "βγήκαμε στις αγορές", γενικά οι αγορές δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματική οικονομία, το αντίθετο αποτελούν γιγαντιαία παράσιτα που τρέφονται από την πραγματική οικονομία χωρίς να προσφέρουν απολύτως τίποτα.