#4 Τι διάολο, όλα τα χαμένα μου αδέλφια γράφουν σήμερα; Λοιπόν, κόλλησα κυρίως στο "ίσως δεν είμαι εγώ τόσο σεξουαλικό άτομο (δε θυμάμαι να είχα τέτοια θέματα στο παρελθόν βέβαια)".Δεν είσαι 70. Αν στα 20 και τα 25 ήσουν σαφώς σεξουαλικό άτομο (όχι να έτρεχες στα παρτέρια σαν το κουνέλι, απλώς να απολάμβανες το σεξ και να το θεωρούσες σημαντικό μέρος της σχέσης), δεν γίνεται να έπαψες να είσαι τώρα. Αυτό είναι, λογικά, κάτι που λες στον εαυτό σου για να τον καθησυχάσεις.Δεν ξέρω αν εκείνος είναι όντως τόσο αφημένος, ή αν είναι ένας άγγελος κι εσύ μια άκαρδη, ή απλώς δεν ταιριάζετε όσο νομίζετε, αλλά οι μη σεξουαλικοί άνθρωποι δεν είναι σεξουαλικοί ούτε στα 18.Αν έχω καταλάβει σωστά την κατάστασή (μπροστά μου δεν σ'έχω, να βάλω το χέρι μου στη φωτιά), να σε ενημερώσω ότι υπάρχουν και επόμενα στάδια: Αυτό που και η μια φορά το μήνα σου φαίνεται πολύ, αυτό που νιώθεις σαν καρικατούρα από κακό σίριαλ (όπου η γυναίκα παραχωρεί το σεξ ως ύψιστη χάρη, γιατί το θεωρεί αγγαρεία τρισχειρότερη απ'το ξεβούλωμα του λουτροκαμπινέ), κι αυτό που, ω του θαύματος, συνειδητοποιείς ότι είσαι μια χαρά σεξουαλική, αφού θες απεγνωσμένα να ξεφλουδίσεις το παιδί που ξεφορτώνει τα κρέατα στο σούπερ-μάρκετ. Θλίψη.Αν όντως βλέπεις να έρχονται αυτά τα στάδια, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Προς το παρόν, δεν χρειάζεται να κάνεις βιαστικά βήματα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση - ειδικά προς αυτήν της περαιτέρω δέσμευσης. Αν νιώθεις τώρα έτσι, δεν θες να ξέρεις πώς μπορεί να είναι αν στην εξίσωση μπουν 5-10 χρόνια ακόμη, 1-2 παιδιά και ο ΕΝΦΙΑ.
