Συμφωνώ απολύτως. Παλιά άκουγα Coehlo κι έβγαζα σπυράκια. Μετά συνειδητοποίησα πως δεν μου φταίει ο άνθρωπος. Αυτός ένα ωραίο παραμύθι έγραψε. Και στο παραμύθι έγραψε για το σύμπαν που συνομωτεί υπέρ μας. Ωραια τα λέει. Για παραμύθι. Αυτό που δεν αντέχω και με αρρωσταίνει μέχρι εμετού είναι τα φεγγαροκρουσμένα που νομίζουν πως ανακάλυψαν την πηγή της παγκόσμιας σοφίας και στο αμολάνε για να σου αποδείξουν το βάθος της σκέψης τους. Είναι αυτοί που βλέπουν το serendipity κι αντί να φρικάρουν με την ηλιθιότητα του σεναρίου αναστενάζουν για το νομοτελειακό της υπόκλισης του σύμπαντος στη χάρη μας. Γκρρρ