Παράδειγμα: όταν ξεκίνησα την Γ' λυκείου, πολλά υποσχόμενη μαθήτρια και καλομεγαλωμενο μοναχοπαιδι, ο πατέρας μου αρρωστησε βαριά. Το μοναχοπαιδι έχασε τη μπάλα και δεν έφυγε για εξωτερικό, όπως υπολογιζοταν (πανελλήνιες δε θα έδινα). Έμεινα πίσω μέχρι να αναρρωσει ο πατέρας, για να στηρίξω και τη μητέρα, κάνοντας δουλειές του ποδαριού. Έδωσα πανελλήνιες μετά από 3 χρόνια, πέρασα πρώτη και τελείωσα στα 4 χρόνια. Τότε ο πατέρας αρρωστησε ξανά και έκανα το μάστερ μου δύο χρόνια αργότερα από όταν σκόπευα. Στα 29 μου, λοιπόν, που άρχισα να ψάχνω δουλειά στον τομέα μου, είδα πολλά σηκωμένα φρύδια όταν μελετουσαν το βιογραφικό μου. "Γιατί υπάρχουν αυτές οι διακοπές στις σπουδές;". Λόγοι υγείας, απαντούσα και ήθελα να προσθέσω όχι ότι σε αφορά, αλλά δεν το έκανα.Δεν μπορούμε να ξέρουμε την ιστορία του κάθε ανθρώπου και σίγουρα δεν ζούμε όλοι στις ίδιες συνθήκες.
