#6.Αυτό είναι το τίμημα,όταν μεγαλώνεις με ανθρώπους,που σε κρίνουν αντικειμενικά,πολλές φορές ιδιαιτέρως αυστηρά,και γενικά δε σου χαρίζονται.Μαθαίνεις να κάνεις την αυτοκριτική σου,παλεύεις για όσα θέλεις,γιατί γνωρίζεις,ότι μόνο εσύ χρωστάς στον εαυτό σου,γίνεσαι υπεύθυνος,με δυο λόγια ενηλικιώνεσαι.Κι εκεί που λες,"ωραία τα κατάφερα και με την αξία μου",έρχεται η απογοήτευση,το τίμημα.Άνθρωποι χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια,χωρίς κάτι να δικαιολογεί την υποτιθέμενη αξία τους πέρα από το γονεϊκό promotion,διεκδικούν πράγματα,που εσύ κόπιασες να τα πετύχεις.Δικαιολογημένο το παράπονο.Θα ήθελες να ακούσεις ένα μπράβο.Θα ήθελες να σου αναγνωριστούν 5 πράγματα,χωρίς να χρειαστεί να κάνεις 10.Άλλωστε αυτοί,που κάνουν 2 ή 3 επιβραβεύονται για τουλάχιστον τα διπλά,γιατί έτσι,γιατί άλλος παιδί δεν έκανε,μόνο η Μαριώ το Γιάννη.Δε σου φταίνε όμως οι δικοί τους.Στην πραγματικότητα το παράπονο είναι για τους δικούς σου γονείς,που δεν είναι σαν τους άλλους.Η ζωή έτσι κι αλλιώς σε έχει δικαιώσει.Από τους δικούς σου θα ήθελες το κάτι παραπάνω.Μπορεί να πέφτω κι έξω,αλλά δε χάνεις και τίποτα να το σκεφτείς,όπως το βλέπω εγώ.
