#6 Πολύ με στεναχώρησαν τα λεγόμενά σου, είναι πολύ λυπηρό κορίτσι μου να ταλαιπωρείσαι ψυχολογικά και συναισθηματικά από μικρή ηλικία και παράλληλα να φορτώνεσαι και τύψεις μήπως και δεν κάνεις όσα πρέπει. Τύψεις θα έπρεπε να αισθάνεσαι έναντι του εαυτού σου, που επιτρέπεις να τον αντιμετωπίζουν σαν σάκο του μποξ. Λυπάμαι να βλέπω γονείς να αντιστρέφουν τους ρόλους και να απαιτούν να τους κανακέψουν και να τους δώσουν λύσεις, όχι όλα τα παιδιά τους, αλλά αυτή που προορίζεται για το αποκούμπι των γερατειών και η νοσοκόμα" δηλ. η κόρη. Η οποία πρέπει να είναι "το καλό παιδί", όπως εσύ για να κερδίσει την αγάπη τους, ενώ ένας αδελφός που σπάει και ξεσπάει βίαια λεκτικά, είναι de facto αποδεκτός. Έδωσαν το 70% (!!!) της επιχείρησης στον αδελφό σου και τώρα απαιτούν από εσένα να εξομαλύνεις τις μεταξύ τους σχέσεις; Δεν σου είναι ξεκάθαρο ότι δεν σας αντιμετωπίζουν ισότιμα σαν παιδιά τους; Για ποια υποχρέωσή σου αισθάνεσαι τύψεις ακριβώς; Που σε βάζουν και οι δύο πλευρές στην μέση; Ξέρεις τι θα έπρεπε να αισθάνεσαι; Ανακούφιση, χαρά και υπερηφάνεια που είναι οικονομικά ανεξάρτητη και μακριά από αυτή την τοξική κατάσταση. Αποστασιοποιήσου και συναισθηματικά. Και σε όποιον έχει αντιρρήσεις και επιμένει να σε εμπλέξει, απάντησε με ηρεμία αλλά αποφασιστικά, ότι πλέον θα πρέπει να τα βρούνε μόνοι, χωρίς την δική σου μεσολάβηση, γιατί δεν είσαι ούτε η ψυχολόγος, ούτε υποχρεωμένη να λύσεις τίποτα για κανέναν. Εν ανάγκη, αγνόησε τις κλήσεις τους. Πίστεψέ με, δεν θα πάθουν απολύτως τίποτα. Btw, ο αδελφός σου έτσι συμπεριφέρεται, όσο γνωρίζει ότι έτσι σας χειρίζεται. Όταν τον αγνοήσεις, θα δεις πώς θα εξαφανιστούν τα "ψυχοπαθολογικά" του.