#6Συμφωνώ με την Α μπα. Θα συμπληρώσω και με άλλα λόγια. «Εγώ πάντα ήσυχη στη γωνιά μου να προσπαθώ να είμαι το ΄΄καλό παιδί΄΄ των γονιών μου». Παρατηρώ την αφήγησή σου στην παράγραφο αυτή. Γράφεις για τον αδερφό σου σε παρελθόντα χρόνο «ήθελε», «θύμωνε» κλπ. Στην ίδια παράγραφο λες για τον εαυτό σου «εγώ πάντα ήσυχη στη γωνιά μου να προσπαθώ να είμαι το καλό παιδί». Θα μπορούσες να είχες γράψει «προσπαθούσα να είμαι το καλό παιδί». Κάτι δηλαδή που έκανες στο παρελθόν αλλά έχεις αποποιηθεί, έχει λήξει. Αντίθετα, εκφράζεσαι σε ενεστωτική υποτακτική που δείχνει ότι προτρέπεις ακόμη τον εαυτό σου να είναι το ίδιο παιδί, που ήσυχο στη γωνιά του (που μπορεί να είναι και αυτή η άλλη πόλη), συνεχίζεις να προσπαθείς να είσαι το καλό παιδί. Και ποια είναι τα καθήκοντα του «καλού παιδιού»; Ακριβώς αυτά που έκανες όλα τα χρόνια και συνεχίζεις να κάνεις, παρόλο έχεις κουραστεί και, κατά βάθος, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι αδύνατο. Ποιο είναι αδύνατο; Να αναλαμβάνεις να αλλάξεις συμπεριφορές, σχέσεις κλπ. που δεν είναι δικές σου. Για ποιο λόγο αισθάνεσαι υποχρεωμένη να αναλαμβάνεις εσύ μόνη τις ευθύνες των άλλων μελών της οικογένειας; Την ευθύνη του πατέρα σου να μην είναι «καλοκάγαθος μέχρι αηδίας». Την ευθύνη της μητέρας σου να πάψει «να προσπαθεί να γίνουν όλα εμμέσως με το δικό της τρόπο». Την ευθύνη του αδερφού σου να πάψει να είναι τόσο εγωιστής. Για ποιο λόγο έχεις φορτωθεί αυτές τις ευθύνες; Είναι δικές σου; Και για ποιο λόγο δεν τις ξεφορτώνεσαι; # 7 Συμφωνώ επακριβώς με την απάντηση!
