#4 Αν και συμφωνώ με το πνεύμα της απάντησης της Άμπα, θεωρώ ότι στην τελευταία παράγραφο λίγο το 'τράβηξε'. Εννοώ ότι, στην ηλικία των 22 ετών είναι πολύ φυσιολογικό να μην νιώθεις έτοιμος για μία τέτοια συνάντηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνεις κάποια πόρτα πίσω σου για πάντα κτλ.. Ευτυχώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δυναμικές και πάντα παρούσες. Ακόμα κι όταν δεν 'μιλάτε' μεταξύ σας, κάποιας μορφής συναισθηματική αλληλεπίδραση υπάρχει. Δηλαδή, αν ο αδερφός σου μαθαίνει ότι τα πας καλά στη ζωή σου και είσαι ευτυχισμένος, εννοείται ότι χαίρεται μαζί σου ακόμα κι αν δεν τον έχεις βάλει στη ζωή σου.. Μάλιστα, με δεδομένο το μικρό της ηλικίας σας (φαντάζομαι ότι κ ο αδερφός δεν θα είναι πάνω από πχ 40 ετών) θεωρώ ότι υπάρχει χρόνος στο μέλλον να το ξαναδείς το θέμα όταν εσύ θα πατάς κάπως πιο γερά στα πόδια σου.. Ο χρόνος είναι με το μέρος σου αρκεί να μην τον σπαταλήσεις.. δούλευε το θέμα στο μυαλό και την καρδιά σου..