Γρηγορόπουλος Marfin Γκιόλιας Φύσσας Φουντούλης-Καπελώνης. Όλα, ακόμη, ευκόλως μπορούν να θεωρηθούν προβοκάτσια. Το περίεργο είναι ότι δεν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε τις δολοφονίες Marfin, Φουντούλη-Καπελώνη αλλά και Γκιόλια, μιας και σύμφωνα με το Hot-doc η Σέχτα ίσως να είναι μόνο κατά τα φαινόμενα αντιεξουσιαστική οργάνωση. Γιατί λοιπόν, εστω και ως προβοκάτσιες, οι μόνες δικαστικά λίγο πολύ λυμένες, αλλά και εν τέλει φανερές πράξεις προέρχονται από συστημικά-και με την ΧΑ μέσα- και τουλάχιστον δεξιά πολιτικά πεδία; Θέλω να πω πως, όπου οι δολοφονίες εξιχνιάζονται, είναι απροκάλυπτες, δεξιογενείς και μέσα από το επίσημο σύστημα των τριών εξουσιών. Για να τις θεωρήσουμε προβοκάτσια, θα πρέπει να τις θεωρήσουμε και (αυυτό)θυσιαστικές. Οι περιπτώσεις μάλιστα αφορούν αριστερογενείς ή αριστεροφανείς στόχους. Γίνεται όμως το σύστημα να αυτοδικάζεται; Αν είναι λοιπόν προβοκατόρικες, ποιον ωφέλησαν; Με το δεδομένο και ότι αυτές ξεσήκωσαν λαικές αντιδράσεις, τι μπορεί να συμβαίνει με τις άλλες δολοφονίες; Γιατί να είναι προβοκατόρικες; Ποιος λόγος/αιτία περισσεύει που να ενισχύει το σενάριο αυτό; ποιον ωφελούν στην ιδιοσυστασία τους να μην ξεσηκώνουν λαικές αντιδράσεις-άσχέτως που καταδικάζονται ρητώς από όλο το πολιτικό σύστημα; Πηγή: www.lifo.gr