Πριν λίγους μήνες η κολλητή μου διαγνώστηκε με καρκίνο. 26 χρόνων. Τη μέρα που το έμαθε ο συντροφός της (3 χρόνια σχέσης) της είπε οτι δε μπορεί να το διαχειριστεί και εξαφανίστηκε. Η άλλη κολλητή μας 12 χρόνια φίλες δε πήρε ούτε ένα τηλ να μάθει πως πάει ενώ μέχρι τη διάγνωση υπήρχε καθημερινή επαφή. Στην αρχή μου είχε βγεί οργή και μίΣος και για τους 2. Πλέον μόνο λύπηση αισθάνομαι γι"αυτούς. Αν δε μπορούν να στηρίξουν ανθρώπους που αγαπάνε , φανταστείτε με τι αδυναμία θα χειριστούν την οποιαδήποτε δυσκολία που θα προκύψει στη ζωή τους. Για τα κουτά πουλιά, φωλιά φτιάχνει ο θεός δεν έλεγαν παλιά;