Συγνώμη που επανέρχομαι. Εννοείται ότι κατανοώ πως η πλειοψηφία των αναγνωστών, κρίνει αρνητικά το σχόλιό μου. Σε όλους αυτούς, μόνο μία ερώτηση θα ήθελα να κάνω:Θα δεχόντουσαν να κάνουν μία δουλειά, στην οποία θα ήταν αναγκασμένοι - εκ των πραγμάτων και όχι εκ των συγκυριών - και ανά τακτικά έως τακτικότατα χρονικά διαστήματα, να ανακοινώνουν στους συγγενείς ενός ανθρώπου: "θα πρέπει να σας πω ότι του έχουν μείνει λίγοι μήνες ζωής"...;Ε, όχι ρε φίλε και όλα τα δισεκατομμύρια του κόσμου να με πλήρωναν, εγώ αυτή τη δουλειά δεν θα την έκανα. Δεν θα ήθελα να λέγομαι επιστήμονας, έχοντας μεταξύ άλλων, το καθήκον - εκ των πραγμάτων, επαναλαμβάνω - να ξεπροβοδίζω ανθρώπους στον άλλο κόσμο.Και ως επίλογο: αν ασχολείστε με το διαδίκτυο, δείτε πόσο έχει γιγαντώσει στην Αμερική το κύμα της αγανάκτησης και της κριτικής απέναντι στο γεγονός της στασιμότητας της ιατρικής έρευνας για την αποτελεσματική θεραπεία της νόσου. Και μία πρόβλεψη: την θεραπεία δεν θα την βρουν γιατροί. Θα την βρουν μοριακοί βιολόγοι και γενετιστές. Και κυρίως, οι πρώτοι. Και ίσως να την είχαν βρει ήδη, αν οι γιατροί τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους.