Ο τίτλος μου ξινίζει...Δεν λέμε ''αυτιστικό'' παιδί αλλά παιδί με αυτισμό. Μπορεί σε όλη την παλιά βιβλιογραφία της ειδικής αγωγής να κατονόμαζαν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ως ''καθυστερημένα'', ''ανάπηρα'' και ''αυτιστικά'' και να τα αντιμετώπιζαν σαν φρικιά αλλά αλλάξανε οι καταστάσεις. Το παιδί με αυτισμό βλέπει τους ανθρώπους σαν αψυχα αντικείμενα για αυτό και οι τόσες εικόνες με αντικείμενα. Αν θέλει να του ανοίξεις μια πόρτα, δεν θα σου ζητήσει να του ανοίξεις την πόρτα, αλλά θα πάρει το χερι σου και το τοποθετήσει πάνω στο χερούλι σαν αντικείμενο για να του ανοίξεις. Οι περισσότερες εικόνες είναι φρικιαστικές και καμία σχέση με το φάσμα του αυτισμού και την αντιμετώπιση του δεν έχουν. Ισως του βάζουν και ένα λιθαράκι μεγαλύτερο στην ιδιατερότητα του.