Η ταινία μου άρεσε πολύ, πέρασα πολύ όμορφα και τη θεωρώ πολύ έξυπνη σκηνοθετικά. Θα αρχίσω από την Jennifer Lawrence που σε όλη την ταινία είναι απίστευτη. Η σκηνή που τραγουδάει το Live and Let Die, ίσως να είναι η αγαπημένη μου από όλη την ταινία. Πόσο ξεκαρδιστικά μαύρη σκηνή ήταν και ο θεατής το αντιλαμβάνεται αυτό στο τέλος βλέποντας πώς καταλήγει η δύστυχη.Ο Christian Bale για μια ακόμα φορά έδωσε ρεσιτάλ. Αυτό που προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω είναι γιατί επέλεξε να μιμηθεί το παίξιμο του Ντε Νίρο (posture, enunciation). Και μάλιστα γιατί επέλεξε να το κάνει αυτό στη μισή μόνο (περίπου) ταινία. Η κοινή σκηνή με τον Ντε Νίρο είναι φανταστική για αυτόν ακριβώς το λόγο. 2 διαφορετικοί άνθρωποι, εντελώς διαφορετικής γενιάς, κοιτάζονται στα μάτια και καταλαβαίνουν τόσο πολύ ο ένας την πονηριά του άλλου, γιατί είναι σαν να βλέπουμε πως θα είναι ο Μπέηλ και ο Ίρβιν Ρόζενφελντ στο μέλλον (Ντε Νίρο). Γιατί άραγε αυτό το στήσιμο σταματάει στο τέλος της ταινίας; Επέρχεται η κάθαρση και αφού ο Ίρβιν απελευθερώνεται από τα δεσμά τις παρανομίας, σταματάει να υποδύεται τον Ντε Νίρο στο "GoodFellas" (αν δεν κάνω λάθος).Είναι σίγουρα μια ταινία που πρέπει να ξαναδούμε γιατί πιθανότατα να κρύβει πολλές αλληγορικές σκηνές, οι οποίες κρύβονται στην πρώτη ανάγνωση.