Απ' όσο ξέρω, στη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Πλάκα και αλλού πολλοί από εμας δίνουμε ένα τσουβάλι χρήματα για να σεργιανίσουμε στα στενά δρομάκια με το πάνμικρο ή ανύπαρκτο πεζοδρόμιο, γεμάτο με τραπεζάκια και θαμώνες ντόπιους ή επισκέπτες... Στο κέντρο της Ρώμης το ίδιο, στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονμάρτη...Ας μην ξεσπάμε τα νεύρα ή την πίεση από τη δουλειά και την γενικότερη κατάσταση, ή το κενό μέσα μας στα πάντα.Άλλωστε οι Έλληνες πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε! Είναι εύκολο να ασκείς κριτική στα πάντα και να πράττεις λίγα ή τίποτα. Γιατί οι Έλληνες δεν οργανωνόμαστε σε ομάδες πολιτών, να πιέσουμε όσο και όπως μπορούμε για όσα μας αξίζουν; Γιατί τα στενά πεζοδρόμια δεν έγιναν ποτέ θέμα συζήτησης στις τοπικές ή εθνικές εκλογές; Γιατί οι Έλληνες δεν κατάφεραν ποτέ να μαζέψουν χρήματα για να αρχίσουν να απαλλοτριώνουν οικοδομικά τετράγωνα και να αποκτήσουν την Αθήνα (ή την εκάστοτε πόλη) που ονειρεύονται; Γιατί σπανίζουν οι μηνύσεις για κακοτεχνίες σε δρόμους, πεζοδρόμια και υποδομές;Οι Έλληνες μπορούμε πολλά, με συνεννόηση, ιδέες ρεαλιστικές, ιδρώτα και προσωπική εργασία / αγώνα... Γιατί με τα λόγια ή την στείρα κριτική δεν βγαίνουν και πολλά... Και μπορούμε πολλά για τα πεζοδρόμια και όχι μόνο!