Και συμβουλές, και προτροπές, και ανησυχίες. Σίγουρα υπάρχει χρυσή τομή. Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας την οριοθετεί εκεί που εξαντλούνται τα προσωπικά του ηθικά όρια. Ο χαρακτηρισμός «τσούλα» δεν είναι ένδειξη ανησυχίας, αλλά απαξίωσης.Και σαφώς οι γονείς φέρουν βαρύτατη ευθύνη. Με τον ίδιο τρόπο που διδάσκεται η έφηβη κόρη να προστατεύεται από τους εξωτερικούς κινδύνους, έτσι πρέπει να διδάσκεται και ο έφηβος γιος ότι ο σεβασμός προς μία κοπέλα και η αξιοπρέπειά της δεν εξαρτώνται από το ντύσιμό της ή την σεξουαλική της συμπεριφορά. Δεν γίνεται να εθελοτυφλούμε εστιάζοντας στο πώς δεν θα γίνουν οι έφηβες θύματα, χωρίς να διδάσκουμε στους έφηβους και των δύο φύλων πώς να μην γίνονται θύτες. Σίγουρα το έφηβο παιδί πρέπει να πάρει το μήνυμα της αυτοάμυνας, της προστασίας από λάθη που μπορεί να το εκθέσουν ή να το ζημιώσουν, αλλά και το μήνυμα ότι το κοριτσάκι με τα ελάχιστα ρούχα δεν είναι κατώτερο ον, ανάξιο του σεβασμού μας. Δεν λέω να καταργήσουμε τις ισορροπίες· το ζητούμενο είναι να τις βρούμε.