Μια φορά φοιτήτρια βρέθηκα καλοκαίρι στο εξοχικό μας χωρίς σφουγγάρι, βαριόμουν να πάρω (ο πολιτισμός απέχει λίγο), λέω "δε βαριέσαι, χέρια, εξάλλου βγαίνω τόσο καθαρή από τη θάλασσα, κάνω ντους σχεδόν μόνο για το αλάτι". Μετά από καθημερινό ντούς με χέρια επί 10 μέρες, γύρισα στην πόλη και το σφουγγάρι μου. Με φρίκη διαπίστωση ότι, με δύο μπάνια, έφυγε ΟΛΟ το σοκολατένιο μαύρισμα που είχα αποκτήσει. Στεναχωρήθηκα λίγο που άσπρισα σε 2 μέρες (δεν μου έχει ξανασυμβεί ούτε κατά διάνοια) αλλά κυρίως αηδίασα όταν συνειδητοποίησα ότι με τα χέρια δεν γινόταν το τρίψιμο που θα απομάκρυνε τα νεκρά κύτταρα από την επιδερμίδα μου. Ένιωσα απαίσια, σα να απέβαλα φιδόδερμα. (Να σημειώσω ότι δεν είχα πάθει έγκαυμα και δεν ήμουν καθόλου σε διαδικασία ξεφλουδίσματος μέχρι να γυρίσω στην πόλη.) Από τότε είμαι ικανή να τρέχω στην άλλη άκρη του νομού αν δεν έχω σφουγγάρι, ακόμη και για 3ήμερο.