3. Εεεε....τρόμαξα. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο η Α Μπα που λέει ότι η ζήλεια αυτή είναι ωραία, και ό,τι θα περάσει από μόνη της. Δεν μου ακούγεται ούτε ωραια, ούτε ακίνδυνη. Το ξέρεις κι εσύ, και ανησυχείς, και γι' αυτό άλλωστε γράφεις. Έχεις, νομίζω, δίκιο ν' ανησυχείς: οι φιλίες σου έχουν ημερομηνία λήξης αν δεν καταφέρεις να την ξεφορτωθείς αυτή τη ζήλεια. Οι άλλες γυναίκες (οι υποψήφιες φίλες ή φιλενάδες τους), αμέσως θα διαισθανούν τον ανταγωνισμό και την κτητικότητα σου, και θα μπουν σε θέση μάχης, αναγκάζοντας τους να διαλέξουν. Κι αυτό θα συμβεί ακόμα κι αν μείνετε όλοι στο ιδιο σπίτι, με σένα βασίλισσα, να προσπαθείς να ελέγξεις τα πάντα. Ίσως η Α μπα έχει δίκιο στο ότι κι αυτή η ζήλεια και κτητικότητα για τους φίλους σου θα ξεθωριάσει / αντικατασταθεί από άλλα πράγματα ή ανθρώπους. Αλλά αυτό που θεωρώ επικίνδυνο είναι να διατηρήσεις τον μηχανισμό της ζήλειας, της κτητικότητας, γιατί σίγουρα θα τον μεταφέρεις και σε άλλους ανθρώπους αργότερα, και σε άλλες καταστάσεις, και σε άλλα περιβάλλοντα (ακόμα και στο εργασιακό κτλ). Αυτό το συναίσθημα δεν το δημιουργούν οι φίλοι σου, προέρχεται από σένα, και πρέπει να αναζητήσεις τις ρίζες του ώστε να το αντιμετωπίσεις.