#7 Πέρασα κι εγώ μια παρόμοια φάση με τη μαμα μου,όταν έφυγαν οι αδερφές μου από το σπίτι κι έμεινα μονο εγω πίσω με τους γονείς .Η μόνη διαφορά ίσως είναι ότι εμείς έχουμε κάποια οικονομικά θεματακια ,αν και δε μας λείπει κάτι τόοοσο άμεσα (δουλεια,σπίτι,αυτοκίνητο και σε γενικες γραμμές τα βγαζουμε πέρα).Ωστόσο η φάση αυτή πέρασε μετά απο 2 χρόνια περίπου -ίσως κ λιγότερο- γιατί δυο-τρεις φορές μίλησα και στους δυο γονείς μου,τους τόνισα ότι η φαση ξεφευγει και τους ξεκαθάρισα ότι δεν είμαι διατεθιμένη να το αντιμετωπισω μόνη μου όλο αυτό,αν εκείνοι δεν πάρουν την κατασταση στα χέρια τους.Κι έτσι σιγα σιγα χαλάρωσε η φαση και η μαμα μου επανήλθε στους κανονικους της ρυθμούς.Μήπως κάτι παρόμοιο χρειάζεται και στη δική σου περίπτωση;Εννοώ,μήπως της χρειάζεται λίγος χρόνος να ηρεμήσει και να σκεφτεί λίγο πιο αποστασιοποιημενα την κατασταση ;Να της μιλήσεις λίγο πιο σοβαρα μαζί με την αδερφη σου -ή και λίγο "αγρια"/έντονα - ωστε να ταρακουνηθει;Ωστόσο,αν βλέπεις ότι το πραμα εχει παραξεφυγει, συμφωνω με την α-μπα,σχετικά με την επίσκεψη σε ειδικό!Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή!Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη μανούλα σου! :)