"...άτομα που προσπαθούν ορθολογικά να βελτιώσουν τη σχετική θέση τους στην αγορά – ένα εξ ορισμού ανταγωνιστικό πεδίο που σταδιακά αντικαθιστά αυτό που κάποτε ονομαζόταν "κοινωνία"»Θα σταθώ σε αυτό το απόσπασμα καθώς συμπυκνώνει για μένα την άποψη πολλών αριστερών στην Ελλάδα για την οικονομία και τον φιλελευθερισμό. Πιστεύω πραγματικά πως οι πραγματικοί αριστεροί είναι απαραίτητοι σε μια κοινωνία αρκεί να μην ασχολούνται με την οικονομία. Ο ατομικός οικονομικός ανταγωνισμός που αναφέρει παραπάνω σαν συνέπεια του νεοφιλελευθερισμού ο Δ. Ιωάννου, δηλαδή η ατομική προσπάθεια του καθένα να γίνει πιο ανταγωνιστικός και έτσι να αποκομίσει κέρδος δεν αντικαθιστά την κοινωνία, όπως πιστεύει. Αντιθέτως είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο μέρος της προόδου της ανθρωπότητας και κατά συνέπεια και της κοινωνίας. Ο ατομικός ανταγωνισμός και η επιδίωξη του κέρδους δεν οδηγεί σε μια κοινωνία ζούγκλα αλλά στην πρόοδο, αρκεί να υπάρχει κράτος που να εγγυάται την αξιοκρατία και την πρόσβαση όλων στην υγεία και την εκπαίδευση. Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του κράτους από εκεί και πέρα πρέπει να αφήσει ελεύθερη την ιδιωτική πρωτοβουλία να φέρει την ευημερία. Πραγματικά στενοχωριέμαι όταν βλέπω συνεπείς αριστερούς, ανθρώπους αξιόλογους με αρχές, να αδρανοποιούνται και να ιδιωτεύουν μη μπορώντας να αντέξουν τον ηθικό ξεπεσμό της "πρώτης φοράς" αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κρίμα γιατί πίστεψαν σε μια οικονομική ουτοπία που δεν λειτουργεί ούτε λειτούργησε ποτέ και πουθενά στον κόσμο και ερχόμενοι αντιμέτωποι με το αδιέξοδο των πεποιθήσεών τους προτιμούν την απόσυρση ενώ η κοινωνία τους χρειάζεται.