Λες ότι αυτά τα στρώματα αυτοαποκλείονται από το δικαίωμα στην ευκαιρία και τον πλουτισμό, αλλά είναι αποκλεισμός από τους λευκούς που λες, σε χαμηλόμισθες δουλειές και διαιώνιση των λύσεων για πλουτισμό και επάρκεια που ανέφερες, που με την σειρά τους διαιωνίζουν και τις "ανάρμοστες" συνήθειες τους και που και αυτές με την σειρά τους διαιωνίζουν την απομόνωσή τους. Και αφού αυτή δεν αποτελεί λύση εξόδου, για όλους τους λόγους που αναφέραμε και οι δύο, μοιάζει ότι αυτοί απομονώνονται από επιλογή τους. Έτσι η δική τους 'αστική" κουλτούρα "αυτοσυντηρείται" και παράλληλα συντηρεί την ευχέρεια της εχθρικής αστικής κουλτούρας των λευκών. Η καχυποψία τους και η άρνησή τους να μετέχουν σε "ευγενικές" συνήθειες είναι στάση εγωισμού και περηφάνιας κοιτώντας μέσα από το νοητό κελί προς τον υπαίτιο της κατάστασης: αυτόν που σε κατέταξε εκεί, τον μπάτσο σου, το αφεντικό σου, τον κύριο ανταγωνιστή σου, δηλαδή τον άποικο.
