Ό,τι γνωρίζουμε για την Ιστορία, το γνωρίζουμε μέσα από αυτό που μας παρέδωσαν οι αιώνες που μεσολάβησαν. Αν ακόμα και σήμερα σε πολλές χώρες θεωρείται θεμιτό να απαλείφονται τα στοιχεία που εγκωμιάζουν ή δείχνουν ως αποδεκτή την ομοφυλοφιλία, καταλαβαίνεται το μέγεθος της στρέβλωσης που έχει μεσολαβήσει. Θεμιτό "για το (κακώς νοούμενο) καλό των νέων (και πάντως όχι όλων των νέων)"... Στους αιώνες μετά την κλασική αρχαιότητα άρεσε να αποδίδονται οι ιστορικοί εκφυλισμοί της Ελλάδας και της Ρώμης σε ηθικούς λόγους, παραβλέποντας ότι τίποτε στην Ιστορία δεν είναι αιώνιο, περισσότερο για λόγους σύγχρονης, της εποχής εκείνης διαπαιδαγώγησης της κοινωνίας και δεν ενδιαφέρονταν αν ήταν η συγκέντρωση του πλούτου (άλλωστε αυτό σίγουρα θα έθιγε τους ισχυρούς της εποχής) ή ακόμα και η χρήση μολύβδου σε δίκτυα ύδρευσης, το έχω διαβάσει και αυτό, από τους Ρωμαίους που έφερνε ολιγοσπερμία στους άνδρες. Αυτά μην τα ξάχνεις. Λέγε ότι έπεσαν από την ομοφυλοφιλία, να κάνεις και τη δουλειά σου.Είναι γεγονός ότι πεισματικά, ένα ποσοστά των ανθρώπων, αλλά και των ζώων, προσελκύεται από ή και από το ίδιο φύλο. Οι διάφοροι πολιτισμοί ενσωμάτωσαν με πολύ διαφοερικούς τρόπους την βιολογική αυτή πραγματικότητα και της έδωσαν διάφορες κατά περίπτωση αποδεκτές διεξόδους. Ακόμα και αυτό που φαίνεται ως κατάχρηση σχέσης εξουσίας. Στην αρχαιότητα, που μας ενδιαφέρει πιο πολύ εδώ στην Ελλάδα, το θέμα έχει ταλαιπωρηθεί και πολιτικοποιηθεί πολύ. Σήμερα πρεπει να έχουμε τις αρχές της ελευθερίας με ισότητα ευκαιρών και αλληλεγγύη. Όπως σε όλον τον προηγμένο κόσμο. Να μην αναζητούμε λύσεις εξωφρενικές για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, τη στιγμή που η Τουρκία περνά στο Σύνταγμά της δειλά και μέσα από αντεγκλήσεις την πρώτη ρητή αναφορά σε μη διάκριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Η Ελληνική υπερ-Καθυστέρηση είναι το κάτι άλλο. Το τί γίνονταν στην Αρχαιότητα όντως έχει πολύ ενδιαφέρον και έχω διαβάσει και ακούσει από αρχαιολόγους ότι και οι πόλεις διάφεραν πολύ μεταξύ τους και θεσμοί υπήρχαν σε πολλές όπου δύο άνδρες κυρίως μπορούσαν να εκχωρήσουν αλλήλλοις δικαιώματα συγγενούς, και ακόμα και ρομαντικές, με αίσθημα, σχέσεις τιμώνταν μεταξύ ελεύθερων και ίσων. (Paul Waters, John Boswel). Ίσως να στηλιτεύονταν ή και να τιμωρούνταν η επαφή μεταξύ ελέυθερων και ίσων, που είχε αγοραίο χαρακτήρα, ή πολύ master/slave χαρακτήρα, τη στιγμή που ο slave δεν ήταν όντως δούλος.
