Τώρα που πέρασε η μπογιά του μαρξισμού, κάποιοι αναζητούν την "προοδευτική" τους ταυτότητα σε μυστικιστικά-φιλοφοσικά ρεύματα, όπως αυτό των vegan. Και ο κάθε ξιπασμένος, με ύφος ανωτερότητας, την λέει στα ανθρωπόμορφα τέρατα που τρώνε κρέας, δολοφονώντας ψαράκια, προβατάκια, κοτούλες κτλ., "δολοφονία" που εξισώνεται με αυτήν τουλάχιστον ενός σκύλου, εξ ου και οι υστερικές γεμάτο μίσος αντιδράσεις, λες και έγδαρες ζωντανό κανένα κουτάβι. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, τα σαλάχια, και γενικά τα καρχαριοειδή τα οποία είναι πιο νοήμονα από τα υπόλοιπα ψάρια, έχει όντως μια αγριότητα η νεκρή εικόνα τους. Αλλά για έναν vegan, είναι ΦΟΝΟΣ, εξίσου αποτρόπαιος και ειδεχθής με αυτόν ενός κουταβιού. Όπως και να το κάνουμε, είναι στη φύση μας να τρεφόμαστε και με θηράματα. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ανεξέλεγκτες δολοφονίες ζώων. Για αιώνες, πρόβατα, γουρούνια, κότες, ψάρια, μοσχάρια, συντηρούν τις κοινωνίες. Δεν είμαστε άγγελοι να τρεφόμαστε με νέκταρ. Είναι στη ζωική μας κληρονομιά, αλλιώς δε θα είχαμε και κυνόδοντες, αλλά μόνο πλατιά δόντια σαν αγελάδες για να βοσκάμε. Φυσικά, ως άνθρωποι, έχουμε την ικανότητα να επιλέξουμε και να ελαχιστοποιήσουμε τη βαρβαρότητα. Γρήγορος θάνατος για τα θηράματα, σεβασμός στην εκτροφή τους... Αλλά όχι ότι είναι ΦΟΝΟΣ. Το αρσενικό λιοντάρι σκοτώνει τα μικρά μια λιονταρίνας, για να ζευγαρώσει μαζί της, αλλιώς η λιονταρίνα δεν είναι διαθέσιμη, γιατί έχει να φροντίσει τα μικρά της, και δεν μπορεί να κάνει άλλα. Και ο λέοντας τα πνίγει, και η λιονταρίνα μετά ζευγαρώνει μαζί του. Φύση, σκληρή κι ανελέητη. Το φίδι τρώει τους νεοσσούς στις φωλιές των πουλιών. Ναι, είμαστε άνθρωποι, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε, να αποφύγουμε την ωμότητα, αλλά έχουμε μέσα μας τη ζωική κληρονομιά. Αν θέλεις, μπορείς να εξισώσεις τη ζωή κάθε έμβιου όντος, με αυτήν του ανθρώπου. Αλλά να μας λέτε εμάς τέρατα που συνεχίζουμε να βλέπουμε κάποια θηράματα, ως θηράματα, είναι τουλάχιστον μαλακία, που έχει τη ρίζα της στη μεταφυσική-μυστικιστική αντίληψη των vegan για τα έμβια όντα.
