Καμία σχέση με σειρά προτίμησης, ήδη δύσκολη η επιλογή μόνο 11 βιβλίων.Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα - Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.Αδερφοί Καραμαζόφ - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.Η Δίκη - Φραντς Κάφκα.Καπετάν Μιχάλης - Καζαντζάκης.Αιολική Γη - Ηλίας Βενέζης.Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ - Μαρκήσιος ντε Σαντ.Ο Μπουτ το Ψάρι - Γκύντερ Γκρας.Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα - Τομ Ρόμπινς.Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ - Ντάγκλας Άνταμς.Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο - Ζοζέ Σαραμάγκου (πίστευα ότι ο Καζαντζάκης με τον Τελευταίο πειρασμό είχε πει σχεδόν τα πάντα περί του θέματος, αλλά ο Σαραμάγκου πάει ακόμη πιο βαθιά, ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσουν "χριστιανοί", όμοιες κ παρεμφερείς κατηγορίες "Άνθρωποι, συγχωρήστε τον, γιατί δεν ξέρει τι κάνει").Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους - Κάρλος Φουέντες (γιατί κάποια στιγμή έρχεσαι αντιμέτωπος -θες δεν θες- με δομικά διλήμματα, επιλέγεις και προχωράς, αλλά ακριβώς για αυτό, ο καθένας μας παραμένει ένα ίσως, "μια προσωπικότητα που για να συμπληρωθεί, χρειάζονται πολλές υπάρξεις". γιατί η φράση με την οποία ο ήρωας αντιλαμβάνεται τον κόσμο είναι τόσο αληθινή και συγχρόνως εφιαλτική "είσαι αυτός που είσαι γιατί έμαθες να γαμάς και δεν τους άφησες να σε γαμήσουν, είσαι αυτός που είσαι γιατί δεν έμαθες να γαμάς και τους άφησες να σε γαμήσουν*"*το συγκεκριμένο ρήμα ως σύμβολο βίας, κυριαρχίας κι όχι σεξ, για αυτό έμεινε στο κείμενο αυτούσιο χωρίς @!#$** πολλά ελληνικά βιβλία ακόμη (Αιολική Γη), και όλα όλα όλα τα παραμύθια γιατί σε αφήνουν να πλησιάσεις με ασφάλεια το οποιοδήποτε "τέρας" (θάνατος, απώλεια, έρωτας, δράκους, ανθρωποφάγους και παιδοκτόνους κλπ)*** Α, και Οι απόψεις ενός κλόουν - Χάινριχ Μπέλ **** Χάρηκα που είδα το εργοστάσιο σφηκών