Απορώ με πολλά σχόλια που διαβάζω. Γνωρίζω βέβαια πως η αντίληψη της εκάστοτε τέχνης είναι εντελώς υποκειμενικό ζήτημα, όμως πρόκειται για μια όμορφη στιγμή με ανάμεικτα συναισθήματα και μεταπτώσεις,βαθιά ανθρώπινες και φυσιολογικές. Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται πως έπαιξε ένα κομβικό ρόλο στη ζωή της καλλιτέχνιδας και η επανένωση είναι κάτι παραπάνω από συγκινητική..Όσα ειπώθηκαν παραπάνω για ναρκισσιστική τέχνη ίσως έχουν ένα σημείο αναφοράς, γιατί άραγε η τέχνη δεν εμπεριέχει και έναν ναρκισσισμό από τη φύση της; Όμως,αρνούμαι να πιστέψω πως κάτι που στοχεύει στην ανάδειξη συναισθήματος βαθιά ριζωμένου και ανθρώπινου είναι ρηχό.