επικο. μακαρι ολοι να αγαπουσαν κ να βλεπαν ετσι τους φιλους τους κι οχι να αναρωτιουνται τι παει στραβα κ ξανασηκωνονται στα ποδια τους...σε κανεναν δεν χρωστα η ζωη ... κ το συνδρομο θυματος ειναι το πρωτο που πρεπει να εγκαταλειψει κανεις για να καταφερει αυτα που θελει..αυτο ητανκατι που εμαθα απο τους εθισμους μου... πηγα μπροστα οταν σταματησα να λυπαμαι τον εαυτο μου... βεβαια οπως καθε εξαρτημενος απο την κλαψα της αναμασωμενης ιστοριας του , επρεπε να αλλαξω δερμα και ολο το περιβαλλον μου... αμφιβαλλω αν ποτε απο οσους αγαπησα φιλους θα χαιροταν πραγματικα που τα καταφερα...ισως γιαυτο να γυριζουν ... για να βεναιωθουν οτι θα παραμεινω κατω ... μπραβο σου που χαιρεσαι για τη φιλη σου... δεν ειναι και λιγο πραγμα ...