Το '67 ήταν μία αποφράδα στιγμή για τη χώρα. Είτε το πιστεύεις, είτε όχι, δεν είμαι χουντικός! Όχι σαν κάτι αριστερούς που εξύμνησαν τα σοβιετικά τανκς σε Πράγα, Βουδαπέστη, Αφγανιστάν. Ωστόσο, δεν μπορώ να παραβλέψω ένα ιστορικό γεγονός για ιδεολογικούς λόγους. Συγκεκριμένα:Πριν από το 1974 η Ελλάδα διέθετε την πλέον ταχύρρυθμα αναπτυσσόμενη οικονομία της Ευρώπης. • Υψηλότατη οικονομική ανάπτυξη (≈ 7%, 1954-1973)• Ζηλευτή σταθερότητα τιμών (<2,5%)• Θεαματική συρρίκνωση της ανεργίας (<2,5%)• Ισοζύγιο πληρωμών σε διαχειρίσιμη ισορροπία• Βελτίωση και επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών.• Ελάχιστο δημόσιο χρέος (<12,5% του ΑΕΠ το 1974).Δωρεάν πετρέλαιο σε αλιείς, άτοκα δάνεια για την αγορά σπιτιών. Μετά το 1974 η κατάσταση άρχισε να χειροτερεύει στην αρχή συγκρατημένα και στην συνέχεια γρήγορα. Κατά την περίοδο 1974-2008:• Η οικονομική ανάπτυξη έπεσε στο ένα τρίτο (≈ 2,4%)• Ο πληθωρισμός ήταν από 2πλάσιος μέχρι 4πλάσιος του μέσου Ευρωπαϊκού.• Η ανεργία την περίοδο 1980-2000 υπερδιπλασιάστηκε (≈ 6%), ενώ τη δεκαετία του 2000 σχεδόν τετραπλασιάστηκε (≈ 9%).Σύμφωνα με πολλούς αριστερούς, η Κούβα, η Κίνα, η ΕΣΣΔ ήταν πρότυπα ανάπτυξης. Δηλαδή, κατ' εσέ, το κάψιμο της Μαρφίν και η δολοφονία του ελεύθερου blogging (Γκιόλιας) δεν αποτελούν εκτροπή και δημόσιο κίνδυνο; Στον εμφύλιο μόνον οι δεξιοί ήταν οι κακοί; Φυσικά και η ΧΑ δεν αποτελεί λύση για ΤΙΠΟΤΑ!Πρέπει, όμως, να είναι τουλάχιστον ηλίθιος όποιος πίστευε ότι η ανοχή στο ένα άκρο δε θα έφερνε το άλλο, αργά ή γρήγορα. Εσύ που ξέρεις πως σκέπτονται οι Ευρωπαίοι (προφανώς σε αντίθεση με Αλαβάνο-Λαφαζάνη που την απορρίπτουν), για κάνε μας μιαν ανάλυση!