Μια ομορφη, μεγάλη γειτονιά, έζησα εκεί τα έντεκα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου, απο τα δεκαοκτώ που πήγα για σπουδές στην αθήνα μέχρι σχεδόν τα τριάντα, οπότε και έφηγα για την επαρχία. Διάβαζα το άρθρο και είχα την αίσθηση ότι περπατούσα μέσα στο μπαρουτάδικο, άκουγα τους ήχους και τις φωνές των πιτσιρικάδων με τα skateboards και τους Ρωσοπόντιους να παίζουν ντάμα στις υπαίθριες σκακιέρες... Ιδιαίτερη πόλη, λαική, αυθεντική, θυμάμαι μια φορά όταν πρωτοπήγα, μια κυριακή πρωί με δύο θείους μου είχαμε πάει στη Ζούγκλα, ενα καφενείο στην πλατεία Δαβάκη, εκεί κατάλαβα τι σημαίνει Αιγάλεω...! Οποιος ξέρει το καφενείο θα με καταλάβει....
