Κύριε Ρηγόπουλε,Χωρίς να θέλω να μειώσω την χαρά όλων μας για την επικείμενη λειτουργιά (επιτέλους) του μουσείου σύγχρονης τέχνης, θα ήθελα να ζητήσω την άποψη σας στο εξής θέμα:Πριν από πολλά χρόνια είχε γίνει η συζήτηση για το αν πρέπει να κατεδαφιστεί ή να μείνει διατηρητέο το εργοστάσιο του ΦΙΞ. Ως άσχετος με την αρχιτεκτονική, αρχικά ήμουν αντίθετος με την διατήρηση του εργοστασίου καθώς στα μάτια μου φάνταζε ως ένα άθλιος όγκος όπου καλύτερα θα ήταν αν γινότανε πάρκο / πράσινο. Διαβάζοντας όμως τα επιχειρήματα κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να διασωθεί το κτίριο. Σήμερα που βλέπω την ανακατασκευασμένη όψη του κτίριου μου δημιουργήθηκε ένα ερώτημα. Από την μία οι υαλοπίνακες/παράθυρα είναι ακριβώς όπως τα θυμόμουνα, ενώ η εξωτερική επένδυση δεν έχει καμία σχέση με την πρωτότυπη (δεν την κρίνω αισθητικά). Η απορία, λοιπόν: όταν αποφασίζεις να διασώσεις την αρχιτεκτονική ενός κτιρίου μέχρι σε ποιό σημείο επεμβαίνεις? Αν η επέμβαση είναι τελικά ολική (και αλλαγή της εσωτερικής αρχιτεκτονικής και εξ αρχής ανάπλαση της πρόσοψης με νέα και διαφορετικά υλικά), τελικά μήπως στοιχίζει λιγότερο αν το κτίριο χτιστεί απ΄την αρχή? Αφού πλέον το τελικό αποτέλεσμα βασίζεται και σε νέα υλικά και σε διαφορετικό υλικό στην εξωτερική επένδυση και η εσωτερική του αρχιτεκτονική και δομή έχει φτιαχτεί σχεδόν εξ αρχής. Στην ουσία αυτό που βλέπουμε έχει φτιαχτεί εξ αρχής με τον επιπλέον κόστος να ενισχυθούν τα παλαιά θεμέλια και κομμάτι κομμάτι να γκρεμίζεται και να ξαναχτίζεται.