Μεγάλωσα κι εγώ στη γειτονιά και στέκι μου ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας.. Μαζευόμασταν η παρέα στο παλιό ιερό του Ναού, που έχει ένα μικρό μαρμάρινο μνημείο, που το λέγαμε τάφο, και σκεφτόμασταν με τις ώρες το που θα πάμε....¨οταν ήμουν πολύ μικρός, θυμάμαι μια τεράστια στιμεντένια πισίνα στην πλατεία του Αγιου Παντελεήμονα, που είχε κάτι μεγάλους κρουνούς και τη γέμιζαν με νερό....Έχω προλάβει και έχω κάνει μπάνιο εκεί όταν ήμουν παιδί...Τώρα ούτε καν φαίνεται, έχουν φυτέψει δέντρα.Στην πλατεία ήταν και ο φοβερός Μαλάμος, το ζαχαροπλαστείο που μας έβγαζαν βόλτα οι γονείς μας , με ευρωπαικό αέρα.... ( τώρα είναι τράπεζα η κάτι τέτοιο)Μια φίλη έμενε σε ένα από τα υπέροχα νεοκλασσικά σπίτια της περιοχής, που εμάς μας φαινόταν τότε απλά παλιό.. και έίχε δίπλα του ένα πανομοιότυπο σπίτι με κόκκινο φωτάκι, που ψιλοφοβόμασταν όταν περνάγαμε, αλλά που το επισκεγτήκαμε αργότερα μετά από κάποια πάρτυ στο σπίτι της φίλης μας... ( με το φόβο μη μας δει)Δεν υπήρχε τότε ούτε ένας ξένος για δείγμα.... εκτός από ένα μαγαζί με αντικείμενα από την Αφρική στην Αδμήτου, που το είχε μια κυρία απο την Τανζανία, παντρεμένη με Έλληνα.. Γνώρισα την κόρη της αργότερα, μια κούκλα μιγάδα που αργότερα έκανε και λίγο modelling....και κοντά στον Αγ. Παντελεήμονα ήταν και τόοσα σινεμά που δεν υπάρχουν πιά... η Ρίτα, που μετά έγινε σκυλάδικο και το θρυλικό Εσπέρια που επιμόρφωσε πολλούς από μας με τις αυθεντικές τσόντες του.... ( που έπεφταν σε ανύποπτο χρόνο ως τσόντα σε ύφασμα, και διέκοπταν την άσχετη ταινία που βλέπαμε)Αυτή η γειτονιά έχει περάσει ανεπιστρεπτί, και έχει δώσει τη θέση της στην πολυπολιτισμικότητα του σήμερα, που κάνει τη γειτονιά ακόμα πιό ζωντανή....Εύχομαι να μείνει πάντα ζωντανή γειτονιά και να αποβάλει τα έξωθεν κακά πολιτικά στοιχεία που τελευταία την κατατρέχουν.