Φιλε Τάσο παρότι μεταπτυχιακος στην πληροφορική είσαι πολυ καλα ενημερωμένος και μπράβο για το άρθρο σου. Τα ίδια λέω και ξαναλέω και εγω προσωπικά απο εδω και απο εκει αλλα πολυ λίγοι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα όπως εσυ. Θέλω μόνο να συμπληρώσω δυο πραγματα σε αυτα που είπες. Πρώτον η ανακήρυξη της ΑΟΖ δεν είναι όσο απλή όσο μπορει να φαντάζεσαι καθώς πρέπει να εγκριθεί και να αναγνωριστεί πρώτα απο Αλβανία, Αίγυπτο, Τουρκία και Ιταλία. Άμα εξαιρέσεις την Ιταλία το να πείσεις τις άλλες 3 χώρες να σε αναγνωρίσουν είναι κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση και προσπάθεια απ την ελληνική κυβέρνηση οπότε η ανακήρυξη της ΑΟΖ μπορει να πάρει μεγάλο χρονικό διάστημα για να πραγματοποιηθεί και ποιος ξέρει με τι αντάλλαγμα. Και δεύτερον το παράδειγμα που έδωσες με την Νορβηγία είναι μεν σωστό αλλα ταυτόχρονα είναι και ατοπο διότι η Νορβηγία κάνει μονη της την εξόρυξη του πετρελαίου της που σημαίνει πως ότι βγάζει μένει σε αυτη. Η Ελλάδα δεν έχει ούτε τέτοια υποδομή, ούτε τέτοια τεχνογνωσία οπότε αναγκάστηκα θα ζητήσει απο μια ξένη εταιρία να κάνει την εξόρυξη για αυτη με ποιος ξέρει τι ποσοστό επι των κερδών. Οπότε απο αυτο το πόσο που θα μας μένει θα πρέπει να καλύψουμε κενά που αναμφίβολα θα υπάρχουν και τελικά προσωπική άποψη είναι πως τα λεφτά που θα μας μείνουν στην άκρη είναι πολυ λίγα εώς μηδαμινά.... (άμα δεν καταλήξουν στην τσέπη κανενός...) κατα τα αλλα εξαιρετικό άρθρο!