Η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κόμμα, ούτε η πεποιθήσεις των οπαδών της και των ψηφοφόρων της ως ιδεολογία. Είναι συμμορία καθαρμάτων και οι πράξεις τους είναι κατά κανόνα παράνομες και κολάσιμες ποινικά για ευνομούμενη πολιτεία. Η βία που εξασκεί δεν είναι μόνο σωματική, είναι και ψυχολογική. Ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση που φέρεται ως πνευματικό τέκνο του δικτάτορα Παπαδόπουλου, είναι απολύτως και κάθετα απορριπτέο για λόγους αρχής από όσους εμφορούνται από δημοκρατικά φρονήματα. Στο τέλος-τέλος και λογικά αν το πιάσουμε, ο βίος και η πολιτεία του αρχηγού τους και πολλών από τα μέλη της δεν αφήνει κανένα μα κανένα περιθώριο να περιμένουμε κάτι θετικό - αυτό για όσους νομίζουν πως κάποια στιγμή ίσως η βουλευτική τους ενασχόληση προσφέρει και ένα κάποιο πολιτισμένο στοιχείο: και ο καρκίνος οδηγεί στην απώλεια κιλών αλλά δεν θα ακούσεις κανένα ετοιμοθάνατο να σου λέει ότι έγινε στιλάτος. Τέλος και μια κουβέντα για την βια: η ελληνική κοινωνία είναι βιαστικότατη γενικά. Βια ασκούν πολλοί σε κυβερνητικές θέσεις, βια ασκούν οι αστυνομικές δυνάμεις, βια οι τράπεζες, βια τα ΜΜΕ, βια ο ταξιτζής, βια ο δημόσιος υπάλληλος βια η εκκλησία, βια η οικογένεια κλπ κλπ κλπ. Η βία προκαλεί βια - η διαφορά είναι πως το δικαίωμα να αντιδράς όταν σε αδικούν είναι στοιχείο δημοκρατίας. Επειδή όμως ως κοινωνία είμαστε πολιτικά και δημοκρατικά ανώριμοι και προτιμάμε τον τσαμπουκά από τη στοχευμένη αντίδραση, βάζουμε βούτυρο στο ψωμί όσων βιαιοπραγούν εναντίον μας με περιττές μεμονωμένες απεργίες, με μικρές διαδηλώσεις όποια ώρα και στιγμή και κυρίως με συντεχνιακές νοοτροπίες τη στιγμή που βουλιάζουμε όλοι μαζί. Όσο για τους κουκουλοφόρους μη ψάχνετε στον αναρχικό χώρο, είναι συνεργάτες της αστυνομίας και γι' αυτό ποτέ δεν συλλαμβάνονται και πότε δεν δικάζονται. Είμαι αυτόπτης μαρτυράς της συναλλαγής κατά τον Δεκέμβριο του 2008 και δεν έχω λόγο να πιστεύω πως σε μεταγενέστερα επεισόδια δεν συνέβη το ίδιο.
