Πόσο υπεροχο, ποσο αληθινο! Οσο το διαβαζα ταυτιζομουν με καθε λεξη και εγνεφα καταφατικα.. Μου ξυπνησε παλι αναμνησεις γλυκες αλλα και με γεμισε δακρυα..μου λειπει πολυ το παιδακι μου! Μακαρι να μπορουσα να διαγραψω εστω εκεινες τις τελευταιες τοσο δυσκολες στιγμες που υπεφερε και πονουσε.. Μακαρι να ειναι καλα τωρα οπου και αν βρισκεται, να με προσεχει και να ξερεις πως θα ειναι παντα μεσα στη καρδια μου γιατι με εμαθε τι σημαινει ανιδιοτελης αγαπη, τι σημαινει να δινεις χωρις να ζητας, ή μαλλον να μη ζητας τιποτα αλλο παρα μονο αγαπη και στοργη! Ας παραδειγματιστουμε απο αυτα τα πλασματα που κανουν τη ζωη μας πιο ομορφη και αισιοδοξη, και οσοι δεν μπορουν να τα αγαπησουν (ολοι εχουμε ελαττωματα) τουλαχιστον ας μαθουν να τα σεβονται ;)