ώπα μισό λεπτό... το παίρνω πίσω...Είναι ακομπλεξάριστη καθαρόαιμη ποπ που μοιάζει μόνο με το ίδιο...το εαυτό του. Το κομμάτι θα γίνει τεράστιο χιτ, και σύμβολο κατά τις βαναυσότητας(άκριτη αλόγιστη βία=φασισμός), και η Madonna επιστρεφει ως Μαντονάκι, σαν να είναι ο επόμενος δίσκος μετά το Like a prayer από τον οποίο και μετά η καριέρα της στηρίχθηκε στο modelling προσωπείων(άλλωτε δικών της ειλικρινών προσωπείων(Erotica) και άλλοτε δανεικών(Hard Candy). Εδώ, δεν αναφέρεται σε τίποτα πέρα από τον ίδιο της τον εαυτό και ότι έχει αποκρυσταλλωσει/ κρατήσει η ίδια. Δεν μιμείται τίποτα:) (ίσως επεκταθώ στο μέλλον...)
