Το άρθρο και τα σχόλια βρίθουν υπερβολών αλλά ταυτόχρονα λένε και την αλήθεια. Πώς γίνεται αυτό θα αναρωτηθείτε;Πέρασα 3,5 χρόνια της ζωής μου στο εν λόγω τελωνείο, ως συμβασιούχος των €400 το μήνα (κι αν τα έπαιρνα κι αυτά, επειδή με πλήρωνε άλλος φορέας και όχι το ΥΠΟΙΚ), πληρώνοντας €6 τη μέρα για εισιτήρια (πήγαινε-έλα) με το λεωφορείο (τότε ήταν €3, τώρα το πήγαν €5). Tον συγκεκριμένο χώρο εργασίας και τους ανθρώπους του τα ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά, καλύτερα κι από την παλάμη μου. Μάλιστα τους 8 μήνες από αυτά τα 3,5 χρόνια τους πέρασα στο τελωνειακό κλιμάκιο των ΕΛΤΑ εξηγώντας στους συναλλασσόμενους τις διαδικασίες.Οι ανακρίβειες έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο κόσμος δεν ξέρει τις διάφορες τελωνειακές διαδικασίες, μπλέκεται όταν κάνει παραγγελίες απ’ έξω, ΔΕΝ δέχεται ότι πρέπει να πληρώσει φόρους και δασμούς (όταν αγοράσει είδη εκτός ΕΕ) και φυσικά νιώθει προσβεβλημένος και θυμωμένος από «αυτά που τραβάει». Γι αυτό παραγγελίες μόνο από ΕΕ!Πριν συνεχίσω , για την ιστορία αναφέρω πως δεν έχω κανένα συμφέρον να τα πω αυτά, άνεργος είμαι (2 χρόνια τώρα), έχω επιστρέψει στο πατρικό μου (στα 40 μου), γιατί δεν έβγαινα αλλιώς, ζω με τους γονείς μου (τι ξεφτίλα), κλέβω net από τον γείτονα, με χαρτζιλικώνει η μάνα μου (ακόμα μεγαλύτερη ξεφτίλα), ή οι φίλοι μου και δεν έχω την πολυτέλεια μέσα στο 2012 να ξοδέψω €500 για βιβλία, μόνο να ψάξω ανώδυνους τρόπους για να κόψω τις φλέβες μου (επειδή πέρα από τα άλλα είμαι και κότα και δεν αντέχω τον πόνο). That being said και χωρίς καμία μα καμία δόση ειρωνείας προς τον φίλτατο που ξόδεψε τα €500 για βιβλία να εξηγήσω τι συμβαίνει.Όταν αγοράζουμε πράγματα εκτός ΕΕ, ΠΑΝΤΑ επιβάλλονται φόροι και δασμοί. ΠΑΝΤΑ. Π Α Ν Τ Α! Κάποια αντικείμενα δε, χρειάζονται και έγκριση από τον ΕΟΦ (εκεί να δείτε το γέλιο και τι τραβούσα εγώ από συναλλασσόμενους). Όταν σας τηλεφωνούν από ιδιωτικές εταιρείες προσωρινής εναπόθεσης (τα γνωστά couriers) και σας λένε «γεια σας παίρνουμε από το τελωνείο για το δέμα σας μπλα μπλα μπλα, και πρέπει να πληρώσετε τόσο αν το κάνετε μόνοι σας, τόσο αν το κάνει δικός μας άνθρωπος», είναι ΜΟΥΦΕΣ. Δεν τηλεφωνούν «εκ μέρους του τελωνείου» (το πόσες φορές τσακωνόμουν όταν το έκαναν μπροστά μου δεν λέγεται), τηλεφωνούν από ΙΔΙΩΤΙΚΗ εταιρεία και τα χρήματα που ζητούν είναι η ΑΜΟΙΒΗ τους και του ιδιώτη εκτελωνιστή που δουλεύει γι αυτούς ΣΥΝ τους φόρους και τους δασμούς προς το κράτος. ΔΕΝ σας λένε ποτέ αναλυτικό το λογαριασμό (εκτός αν το ζητήσετε επί τούτου, να το θυμάστε για την επόμενη φορά) γιατί σαφώς και ΔΕΝ τους συμφέρει επειδή δεν θα εισπράξουν τις αμοιβές τους αν πάτε να κάνετε τον εκτελωνισμό μόνοι σας.Η διαδικασία είναι λίγο ή πολύ όπως την περιγράφει ο Κώστας και οι άλλοι φίλοι των σχολίων, αλλά έχει το νόημά της. Διότι ζούμε σε ένα υδροκέφαλο κράτος με απίστευτα γραφειοκρατικές διαδικασίες και πιστέψτε με πολλοί από αυτούς που είδατε εκεί μέσα (γιατί τους ξέρω σε προσωπικό επίπεδο), δεν είναι σύμφωνοι μ’ αυτό το σφραγιδομάνι αλλά δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς. ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ είναι αυτά. Το τελωνείο γενικότερα, και το συγκεκριμένο ειδικότερα, ήταν για μένα πολύ μεγάλο σχολείο. Το πόση βρωμιά συνάντησα (και δεν εννοώ μόνο στους χώρους), δε λέγεται. Κάποιοι έχετε δίκιο σχετικά με την ποιότητα των υπαλλήλων, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι συμβασιούχοι είχαμε πολύ περισσότερες ικανότητες αλλά αντιμετωπιζόμασταν ως αποπαίδια από τους μόνιμους επειδή δεν «είχαμε δικαίωμα υπογραφής» (ο πραγματικός λόγος ήταν πως δίπλα μας φαινόταν η ανεπάρκειά τους αλλά σιγά μην το παραδέχονταν). Εντούτοις, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως μέσα σ’ αυτό το σωρό από απορρίμματα συνάντησα θαυμάσιους ανθρώπους που ήξεραν τη δουλειά τους, είχαν ιδέες για το πώς πρέπει να απλουστευτούν οι διαδικασίες ώστε να γίνουν πιο φιλικές για τον συναλλασσόμενο και τους ίδιους που δυστυχώς ΔΕΝ μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί ζούμε σ’ ένα υδροκέφαλο κράτος με απίστευτη γραφειοκρατία και συνδικαλισμό. Αυτός ο γ@μημένος συνδικαλισμός! Τι καλύτερα που θα ήμασταν χωρίς αυτόν! Ή μάλλον τι καλύτερα που θα ήμασταν αν ήταν σωστός. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν και ο Δ/ντης που συνάντησε η Consuela. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ άνθρωπος κι επαγγελματίας, βαθύς γνώστης του αντικειμένου της δουλειάς του με διάθεση να βοηθήσει τους άλλους σε όλα τα επίπεδα! Και στα 3,5 χρόνια που ήμουν εκεί δεν τον είδα ποτέ, ΠΟΤΕ, Π Ο Τ Ε, να διαβάζει αθλητική εφημερίδα (και βρισκόμουν στο διπλανό γραφείο τον περισσότερο καιρό), η Consuela πρέπει να τον πέτυχε σε μια once in a lifetime στιγμή! Ο καφές και η έθνικ μουσική είναι κάτι άλλο βέβαια, αλλά αυτό δεν τον έκανε να είναι κακός στη δουλειά του (αναρωτιέμαι, κι επειδή έχω δουλέψει περί τα 10+ χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, εκεί οι Δ/ντες δεν πίνουν τον καφέ τους;)Εν κατακλείδι κι επειδή φλυάρησα, δυστυχώς οι διαδικασίες είναι διαδικασίες. Δεν φταίνε οι άνθρωποι που (πρέπει να) τις ακολουθούν (ως επί το πλείστον), αλλά εκείνοι που τις δημιούργησαν ευθύς εξ αρχής κι αυτοί που αρνούνται πεισματικά να τις αλλάξουν (λόγω συμφέροντος). Γνωρίζετε πως η ηλεκτρονική διασάφηση (ένα μέτρο που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη της ΕΕ και θα γλύτωνε τον κόσμο από μεγάλους πονοκεφάλους), ήταν να εφαρμοστεί από το 2007 που πάτησα το πόδι μου εκεί ως συμβασιούχος; Τι έχουμε τώρα; 2013 (σχεδόν). Έξι χρόνια μετά και τίποτα. Αναρωτηθείτε γιατί. Φταίει η νοοτροπία μας. ΟΛΩΝ μας! Και το τελωνείο είναι μια σταγόνα στον ωκεανό των πραγμάτων που πρέπει να αλλάξουμε σαν χώρα και δεν κάνουμε (λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων).Το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις! Υ.Γ. Ο έρημος εμποράκος με τα φιστίκια δεν «δωροδοκεί» τους τελωνειακούς να κάνουν τη δουλειά τους. Την πραμάτεια του προσπαθούσε να πουλήσει προσφέροντας «δείγμα δωρεάν». Τι θυμήθηκα τώρα… Να είστε καλά πάντως, ανακάλεσα στη μνήμη μου πράγματα που ήταν δυσάρεστα μεν αλλά είχαν και την ευχάριστη νότα τους. Η ανεργία δεν παλεύεται!
