Έχω περάσει ακριβώς την ίδια διαδικασία και μπορώ να πιστοποιήσω ότι δεν υπάρχει καμία υπερβολή σε αυτά που διάβασα. Πέρασα από 16(!) γραφεία για να πάρω υπογραφές και σφραγίδες και κανένας, μα κανένας, δεν κοίταξε τι υπέγραψε! Ο Δ/ντης από τον οποίο ξεκίνησα το κυνήγι υπογραφών, είχε πάνω στο γραφείο του τον καφέ του, ανοιχτή αθλητική εφημερίδα και άκουγε από τον υπολογιστή του μουσική... Και αντί να ντραπεί που τον πέτυχα έτσι, με ρώτησε αν μου αρέσει και η έθνικ μουσική!!! Μιλάμε για θράσος!!Μέσα σε όλα, ήταν και μια κοπελίτσα σε ένα γκισέ, που δεν εξυπηρετούσε κόσμο, δεν είχε ούτε ένα χαρτί μπροστά της, ούτε υπολογιστή, τίποτα, τίποτα, παρά μόνο ένα σελοτείπ και απλά κοιτούσε το υπερπέραν...Ααα, βέβαια οι υπάλληλοι στο πρώτο κτήριο Goldair , σκίστηκαν να με εξυπηρετήσουν και τα συμπλήρωσαν όλα τα έγγραφα μόνοι τους, όχι όπως στον Κώστα, γιατί ήμουν κοπέλα και το δέμα μου είχε μαγιό και όχι βιβλία…Μια μέρα στο τελωνείο και καταλαβαίνεις γιατί έχουμε πέσει έξω σαν χώρα!!!
