Δε διαφωνώ μαζί σας στο ότι υπάρχουν ιστορικά και πολιτικά αίτια για τη συμπεριφορά ενός λαού, αλλά ο κος Γιωσαφάτ ψυχαναλυτής είναι, τη σκοπιά της ειδικότητας του θα μας δώσει. Άλλωστε, και σ' έναν άνθρωπο, η προσωπική του ιστορία είναι αυτή που τον αφήνει με τραύματα και συμπεριφορές που πολλές φορές κάνουν την καθημερινότητά του δύσκολη. Οπότε το ένα δεν αναιρεί απαραίτητα το άλλο. Πώς είναι δυνατόν να αρνείστε ότι υπάρχει επιθετικότητα στην Ελλάδα; Δεν είμαι λάτρης του ποδοσφαίρου για να είμαι πλήρως ενημερωμένος, αλλά δε νομίζω ότι θα υπερβάλλω λέγοντας ότι γινόμαστε συχνά μάρτυρες περιστατικών βανδαλισμών και εγκληματικών ενεργειών σε γήπεδα. Αλλά, επειδή όπως είπα είμαι άσχετος με τα αθλητικά...εδώ ολόκληρη συμμορία γκάνγκστερς, με το προκάλυμμα του κόμματος, βγαίνει δημοσκοπικά δεύτερο κόμμα! Πόθεν πώς λοιπόν τα πράγματα είναι "ειρηνικά"; Δουλευόμαστε;Το ζήτημα δεν είναι αν μπορούμε να "δώσουμε" ή να "πάρουμε" μαθήματα από κάποιους άλλους. Ο Γιωσαφάτ χρησιμοποίησε ένα γενικευτικό συγκριτικό παράδειγμα προκειμένου να κάνει πιο ζωντανή την παρουσίασή του... προφανώς τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε (και όχι μόνο εμείς, αλλά ΟΛΟΙ οι λαοί) την πιθανότητα όλα αυτά τα στερεότυπα με τα οποία έχουμε κωδικοποιήσει τους εαυτούς μας και τους "άλλους" να είναι μάλλον ανακριβή και πρέπει κατά περίπτωση να τα αγνοούμε ή να τα ξεπερνάμε.Το ότι έχουμε πρόβλημα με την ομαδικότητα και ότι δεν έχουμε μάθει να συνεργαζόμαστε στο πλαίσιο οργανωμένων συνόλων σε αυτή τη χώρα είναι αλήθεια, και αυτό είναι όντως προβληματικό. Και για να μην πάμε πολύ μακριά, σε συγκυρίες όπως η σημερινή, μακάρι τα άτομα να μην έπρεπε απλά να ελπίζουν στη δυνάμει καλοσύνη ενός τυχαίου γείτονα, αλλά μπορούσαν να προσβλέπουν στη στήριξη οργανωμένων ανθρώπινων δικτύων, είτε σε επίπεδο γειτονιάς, είτε σε επίπεδο συνοικίας/δήμου. Προφανώς βέβαια και να υπάρχουν κάποιες τέτοιες ομάδες, αλλά είμαι σίγουρος ότι κρατιούνται με νύχια και με δόντια.
Σχολιάζει ο/η