Αντίθετα με την 'ευαίσθητη' κοινή γνώμη, δεν βρίσκω τον αγώνα των καθαριστριών δίκαιο και όμορφο. Γιατί το δημόσιο πρέπει να είναι και επιχειρηματίας (συνεργείο καθαρισμού)? Γιατί σε αντίθεση με χιλιάδες άλλους εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους και αναζητούν νέα ή δημουργούν νέα, οι συγκεκριμένες πρέπει να επαναπροσληφθούν και μάλιστα εκεί που ήταν? Πόσο δίκαιο και δημοκρατικό είναι αυτό? Τον χρόνο που χάνουν με το να γυρνάν από πορεία σε πορεία με τα εντελώς άδικα αιτήματά τους, ε κάποιο μεροκάματο θα κάναν. Όσο για τον Σύριζα, αλήθεια υπάρχει νοήμον άνθρωπος που πιστέυει ότι θα κάνει ό,τι υπόσχεται, αλλά και να τα κάνει (επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, στμάτημα αποκρατικοποιήσεων-όλα δημόσια), θα προσφέρει τελικά πολλά στη χώρα? Έτσι θα φέρει την ευημερία? Μου προκαλούν θλίψη ακόμα και οι διψασμένες για εξουσία φάτσες τους πλέον και λυπάμαι που ζω σε μιά χώρα που οι φιλοδοξίες της πλειοψηφίας των πολιτών της είναι να διογκώσουμε το δημόσιο, να γυρίσουμε 40 χρόνια πίσω και όχι να προάγουν την επιχειρηματικότητα, την προσωπική ανέλιξη μέσα σε μία δίκαιη κοινωνία με ίσες ευκαιρίες. Να ζήσουμε ελέυθερα στο φινάλε, έστω και αν να χρειαστεί να κουραστούμε στην αρχή. Θλίψη και οργή!