θα περιοριστώ στα αυτονόητα : δεν υπάρχει απεργία που να μην έχει άσχημες επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο. Απο κει και πέρα, η απάντηση στον μαλθακό καρεκλοκένταυρο συνδικαλιστή και τον πονηρίδη κρατικοδίαιτο μεσάζοντα είναι η ανάπτυξη ενός άλλου συνδικαλισμού, μαχητικού και ασυμβίβαστου που θα επαναφέρει κι άλλα αιτήματα πέρα από το καθαρά οικονομικό. Είναι πράγματι κουραστικό ότι τόσες πολλές κοινωνικές ομάδες αρνούνται να δούν τον πρασινομπλέ Διχονίξ να παρακολουθεί τρίβοντας τα χέρια του τον καθένα μας να παραμιλάει ότι έχασε περισσότερα από τον άλλον, ενώ οι πραγματικοί υπεύθυνοι την σκαπουλάρουν καλλιεργώντας μαζί με τα τσιράκια τους κλίμα φόβου και μίσους στην κοινωνία. Πριν γκρινιάξετε για τα επιδόματα που παίρνουν οι εργαζόμενοι σκεφτείτε αν τα αξίζουν, κι αν δεν τα αξίζουν αναρωτηθείτε ποιός διοικητής ΔΕΚΟ τους τα έδινε; με ποιού υπουργού την ανοχή; με ποιού πρωθυπουργού την ευλογία; που κυβερνάει με ποιού λαού την αδιαφορία; και μην μου αρχίσετε πάλι τα παραμύθια περί Σύριζα, πληζ, γιατί εμένα όταν μου γ***νε τη μάνα δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος άλλος την κοιτάζει πονηρά...