Η φίλη μας μιλά για τον Καζαντζάκη και τον Ντοστογιέφσκι σα να μιλά για πίνακες ζωγραφικής:" ένας Καζαντζάκης" όπως "ένας Πικάσο"Κάπου στην καλτσομηχανή του image της έχει μπερδέψει τους κανόνες του savoir parler. Πάντως όλα όσα είπε δε τα παρεξηγώ. Δουλεύει για να βγάλει το ψωμί της, όπως κάναμε στο σχολείο με τις εκθέσεις που δε προλαβαίναμε να γράψουμε... Βουτάγαμε του Γιωργάκη (που ήταν και απουσιολόγος) βγάζαμε αυτό, βάζαμε εκείνο, αλλάζαμε τη σύνταξη στο άλλο... κι έτοιμο! Μιλάμε λοιπόν για μια κοπτοραπτική πολυτελείας με υπέρμετρη λεξιθηρία και φοβερό βερμπαλισμό. Γιατί να μη το πληρώσω; που θα το βρέχουν τα παιδιά στην παραλία και θα γεμίζει άμμο; τι μ'αυτό; Η γιαγιά μου, ογδόντα επτά χρονών, πλήρωσε ένα από αυτά για να το διαβάσει. Όταν το τελείωσε μου είπε: "βιβλία είν'αυτά παιδάκι μου;; όλο σ'αγαπώ και μ'αγαπείς"
