Πολύ ωραία και χαίρομαι ειλικρινά αλλά δεν θα αντέξω να μην κάνω μια κοινωνιολογική παρατήρηση για τον νεοέλληνα, για το μοναδικό αυτό είδος που επαναπροσδιορίζεται μέσα από τις συνήθειες της κουλτούρας του δυτικού κόσμου λόγω του δικού του, απροσδιόριστου, ελλείμματος. Με λίγα λόγια ανακαλύψαμε πάλι το κολατσιό, αυτό που αρνούμασταν ως παιδιά και που κομπάζαμε ως ενήλικες ότι δεν τρώμε επειδή "στην Ελλάδα πίνουμε μόνο καφέ". Βλ. επίσης την μόδα με το γιαούρτι. Όταν στο έδινε η γιαγιά/ μαμά σου με μέλι ήταν μπανάλ - τώρα "ιν". Ε, εντάξει, σε λίγα χρόνια θα ανακαλύψουμε και το ελαιόλαδο και την σημασία του σωστού/α μαγειρεμένου σπιτικού φαγητού και την διατροφική σημασία της μεσογειακής διατροφής.